காலை எழுந்து, கையில் காப்பி கோப்பையுடன் சிவா பால்கணிக்கு வந்தான். கீழே சுதாகர் பேப்பர் படித்துக்கொண்டிருந்தார். சுதாகர் சிவாவின் வீட்டில் கீழ் பகுதியில் குடியிருப்பவர். அவருடன் அவர் மனைவி சாந்தியும் மகள் ரேணுகாவும் இருக்கின்றனர். சிவாவிற்கு அப்பா இல்லை. அம்மாவுடன் வசித்து வந்தான். மிகவும் புத்திசாலி. பங்குச்சந்தையில் அதிக ஆர்வமுள்ளவன். எப்படியும் மாதம் இரண்டு லட்சங்களை சம்பாதித்து விடுவான். பெரும்பாலும் வீட்டிலேயே இருப்பான். எப்பொழுதும் அந்த கம்ப்யூட்டர் முன்னாடிதான் இருப்பான். சிவாவின் அம்மாவும் அவனை எதுவும் சொல்லமாட்டாள்.

சுதாகர் பேப்பரை கீழே வைத்துவிட்டு வீட்டிற்குள் சென்றார். ரேணுகா செடிகளுக்கு தண்ணீர் ஊற்றிக்கொண்டிருந்தாள். படிகளில் இறங்கி வரும்போது ரேணுகாவின் ஜடையை கவனித்தான்… “ஹே.. மொட்டை பாப்பா.. என்ன பண்ற” என்று கேலியாக கேட்டான். ரேணுகாவிற்கு கோவம் வந்தது. உடனே அவள் ஜடையை கொண்டை போட்டுவிட்டு “நான் ஒண்ணும் மொட்டை இல்ல.. நீங்க போங்க அண்ணா” என்று கோவமாக சொன்னாள். அவன் சிரித்துவிட்டு அவள் அருகில் வந்து “எனக்கு நீ எப்பவும் மொட்டச்சிதான்” என்று சொல்லிவிட்டு அவள் கொண்டையை தொட்டுவிட்டு போனான்.ரேணுகாவும் சிவாவும் அண்ணன் தங்கை போல இருப்பார்கள். ஆனால் இந்த தலைமுடி விஷயத்தில் இருவரும் எலியும் பூனையும்.

இந்த வீட்டிற்கு குடிவந்த புதிதில் ரேணுகாவிற்கு பதினான்கு வயது. ஒண்பதாம் வகுப்பு படித்துக்கொண்டிருந்தாள். அப்போது சிவாவிற்கு இருவது வயது இருக்கும். அவள் சிவாவிடம் அண்ணா என்று நன்றாக ஒட்டிக்கொண்டாள். படிப்பில் எந்த ஒரு சந்தேகம் வந்தாலும் சிவாவிடம் கேட்டு படிப்பாள். படிப்பில் நல்ல முன்னேற்றம் இருந்தது. அதனால் ரேணுகாவின் பெற்றோரும் மகிழ்ச்சி அடைந்தனர்.

ரேணுகாவின் ஒண்பதாம் வகுப்பு விடுமுறையில் அவளுக்கு நீண்ட காலமாக நிறைவேறாமல் இருந்த ஒரு வேண்டுதலுக்கு மொட்டை போட நினைத்தனர். ரேணுகாவின் முடி இடுப்பிற்கு கீழ் நீளமாக, அடர்த்தியாக இருக்கும். அதனால் ரேணுகா மொட்டை போட மறுத்துவிட்டாள். பின்னர் சிவா அவளிடம் மெல்ல எடுத்துக்கூறினான்.

சிவா: ரேணு.. அப்பா அம்மா சொன்னா கேட்கணும்… எதுக்கு இப்படி பிடிவாதம் பிடிக்கிற?

ரேணுகா: இல்ல அண்ணா.. என்னால மொட்டை போட முடியாது. பாருங்க என்னோட முடி எவ்ளோ நீளமா இருக்குனு.. எப்படி அண்ணா நான் மொட்டை போடுறது.

சிவா: சாமிக்கு முடியை கொடுக்குறேன்-னு சொல்லிட்டு.. மொட்டை போடமாட்டேன்-னு சொல்றியே… இது நல்ல இருக்கா. இப்போ மொட்டை போடலேனா… சாமிக்கு கோவம் வரும்… அப்புறம் பின்னாடி உனக்கு முடி வளரவே வளராது. தலை வழுக்கை விழும். உனக்கு அது நல்ல இருக்குமா?

ரேணுகா: அண்ணா என்னைய ரொம்ப பயமுறுத்துரீங்க….

சிவா: இல்ல ரேணு… உண்மைதான்…. நீ இப்போ மொட்டை போட்டா ஒண்ணும் இல்ல… இதுவே நீ காலேஜ் போனத்துக்கு அப்புறம் மொட்டை அடிச்சிக்க முடியுமா. அதான் இப்போவே மொட்டை போடுறது நல்லது.

ரேணுகா: எல்லார் முன்னாடியும் மொட்டை போட எனக்கு கொஞ்சம் கூச்சமா இருக்கு அண்ணா…

சிவா: சரி நான் உங்க வீட்டில சொல்லி இங்கயே மொட்டை போட சொல்றேன் ஓகே-வா?

ரேணுகா: ஓகே அண்ணா.. நீங்களும் என்கூட இருக்கணும்.

சிவா ரேணுகாவின் வீட்டில் நடந்ததை கூறினான்… ரேணுகா மொட்டை அடிக்க சம்மதம் சொன்னது அனைவருக்கும் திருப்தி. இன்னும் ஒரு வாரத்தில் வீட்டிலேயே மொட்டை அடித்துவிட்டு கோவிலுக்கு செல்லலாம் என்று தீர்மானித்தனர். 

ஒரு வாரம் கழித்து வீட்டிற்கு நாவிதனை வரச்சொல்லி இருந்தனர். ஒரு அறையில் ரேணுகாவிற்கு மொட்டை போட எல்லாம் செய்து வைத்திருந்தனர். சாந்தி வந்து ரேணுகாவை அழைத்தாள். முந்தையநாள் தலைக்கு குளித்து இருந்ததால் இப்பொழுது அழகாக ஜடை பின்னி இருந்தாள். அம்மாவிடம் யாரும் வரவேண்டாம் என்று கூறிவிட்டு மொட்டை அடிக்கும் அறைக்கு சென்றாள். 

சாந்தி சிவாவிடம் சென்று… “ரேணுகா தனியாக இருக்கவேண்டாம் சிவா.. நீயும் கூட இரு” என்று கூறி அனுப்பி வைத்தாள்.

அங்கு சென்ற சிவா ரேணு நின்று கொண்டிருப்பதை கவனித்தான். “என்ன ரேணு ரெடியா?” என்று கேட்டான். 

“அண்ணா.. எனக்கு இவரை பார்த்தா பயமா இருக்கு…. நான் இவர்கிட்ட மொட்டை போட மாட்டேன்” என்றாள். “அய்யோ.. அப்டியெல்லாம் சொல்லக்கூடாது ரேணு” என்றான். 

“நீங்கதான என்னை மொட்டை போட சொன்னீங்க.. நீங்களே எனக்கு மொட்டை போட்டு விடுங்க அண்ணா” என்று அழுகும் குரலில் சொன்னாள். சற்று யோசித்துவிட்டு சரி என்றான்.

நாவிதனிடம் அறையின் பின்பக்க கதவை காட்டி நீங்க வெளிய இருங்க என்று சொல்லிவிட்டு ரேணுவை அழைத்தான்.

உச்சந்தலையிலிருந்து முன்புறமாக சிரைத்தான். ரேணு தான் தலையில் ஒருவிதமான குளிர்ச்சியை உணர்ந்தாள். அவளுடைய நீளமான முடி தலையில் இருந்து மழிக்கப்படுவதை உணர முடிந்தது. சிவா கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அவளுடைய இடது பக்க தலையை சிரைத்தான். 

ரேணுவிண் காது மடல்களின் மேல் உள்ள முடியை சிரைக்கும்போது ஒரு .சிலிர்ப்பை உணர்ந்தான். இடது பக்கம் முடிந்ததும் ரேணுவிண் பின்னால் சிரைத்தான். ரேணுவிண் பின்னந்தலையில் சிரைத்து முடிக்கும்போது அவளுடைய இடதுபக்க கொண்டை ரேணுவிண் மடியில் விழுந்தது. மீண்டும் ரேணுவிண் வலதுப்புறம் சிரைக்க தொடங்கினான். 

பாதி மொட்டையாக ரேணுவை பார்க்க சிரிப்பு வந்தது. ரேணுவிண் தலைமுடியை சிரைக்கும் போது கேலியாக அவளை “மொட்டை பாப்பா” என்று அழைத்தான். ரேணுவிற்கு அழுகை வந்தாலும் இன்னொரு புறம் கோவம் வந்தது. ரேணுவிற்கு கோவம் வந்ததை பார்த்த சிவா இனிமேல் ரேணுகா அழமாட்டாள் என்று தைரியமானான். அவள் கோவப்படும் அழகை ரசித்துக்கொண்டே அவளுக்கு மொட்டை அடித்து விட்டான். 

மெல்ல ரேணுவிண் வலதுபுறம் கொண்டையும் அவளின் மடியில் விழுந்தது. ரேணு தன்அழகான முடியை கையில் எடுத்தாள். அருகில் இருந்த மேஜையில் முடியை வைத்துவிட்டு கண்ணாடியை பார்த்தாள். மொட்டைத்தலையுடன் தன்னை பார்க்க வெட்கமாக இருந்தது. திரும்பி வந்து சிவாவை கட்டி பிடித்து “தாங்க்ஸ் அண்ணா” என்றாள். சிவா ரேணுவை வெளியே அழைத்து வந்தான்.

முதலில் ரேணுவை மொட்டை தலையுடன் பார்த்தது ரேணுவிண் அத்தைதான். எப்பொழுதும் நீளமான முடியுடன் இருக்கும் ரேணுவை மொட்டை தலையாக பார்த்ததும் சற்று ஆச்சரியமானவள் பின்னர் சிரித்துவிட்டாள். அத்தை சிரிப்பதை பார்த்ததும் ரேணுவிற்கு கோவம் வந்தது.

ரேணு: சிரிக்காதீங்க அத்தை.. நானே மொட்டை போட்ட வருத்தத்தில் இருக்கேன்.

ரேணுவிண்: இல்லடா..ரேணுகுட்டி…. மொட்டை போட்டதுக்கு அப்புறமும் நீ அழகா இருக்க… அதுனாலதான் உன்னைப்பார்த்து சிரித்தேன்.

ரேணு: அம்மா எங்க அத்தை?

ரேணுவிண் அத்தை: அம்மா இப்போ வருவாங்கடா… கொஞ்சம் வேலை இருக்கு அவங்களுக்கு. நீ வா. நான் உன்னை குளிக்கவைக்கிறேன். சிவா… இந்தா இந்த மஞ்சள் துணியில ரேணுவோட முடியை கட்டித்தரச்சொல்லு அந்த நாவிதன்கிட்ட… கோவில்-ல போடணும்.

சிவா மறுபடி அந்த அறைக்கு வந்தான். ரேணுவிண் மொட்டையடிக்கப்பட்ட முடி மேஜையின் மேல் இருந்தது. கையில் இருந்த துணியை பார்த்தான். ரேணுவிண் முடியை கட்டுவதற்கு அந்த துணி கொஞ்சம் அதிகமாகவே இருந்தது. இதில் பாதி துணியே போதும் என்று துணியை இரண்டாக கிழித்தான். யாரோ கதவை திறக்கும் சத்தம் கேட்டு திரும்பினான். ரேணுவிண் அம்மா உள்ளே வந்தாள். அவளை கண்டதும் “சொல்லுங்க அத்தை” என்றான்.

சாந்தி: சிவா… இப்போதான் அந்த துணியை ரெண்டா கிழிச்சிக்கோ-னு சொல்ல வந்தேன். நல்ல வேலை நீயே அதை செய்துட்ட…

சிவா: ஆமா அத்தை ரேணுவோட முடியை வைக்கிறதுக்கு பாதி போதும்-னு தோணுச்சு. அதான் கிழிச்சிட்டேன்.

சாந்தி: ரொம்ப தாங்க்ஸ் சிவா… நீ கூட இல்லைனா ரேணு மொட்டை போட்டு இருக்க மாட்டாள். வேற எதுவும் சொன்னாளா?

சிவா: இல்ல அத்தை…. ரேணு ரொம்ப நல்ல பொண்ணு. எதுவும் சொல்லல. நான்தான் கொஞ்சம் அவளை “மொட்டை பாப்பா” னு கிண்டல் பண்ணிட்டேன். மத்தபடி ஒண்ணும் இல்ல. அமைதியா இருந்தாள்.

சாந்தி: ரேணு எப்படி சொல்லுவா? அதுவும் அவளுக்கு பிடிச்ச சிவா அண்ணா கையாள மொட்டை அடிக்கிறேன்-னு சொன்னதுக்கு அப்புறம்?

சிவா: (அதிர்ச்சியுடன்) அத்தை உங்களுக்கு எப்படி தெரியும்… அதுக்குள்ள ரேணு சொல்லிட்டாளா? பிளீஸ் அத்தை அம்மாகிட்ட சொல்லாதீங்க.

சாந்தி: ச்சே… ச்சே… என்ன சிவா எனக்காக ரேணுவை மொட்டை போட சம்மதிக்க வச்சிருக்க.. உன்னைப்போய் சொல்லுவேனா?

சிவா: தாங்க்ஸ் அத்தை. ஆனால் ரேணு இவ்ளோ சீக்கிரம் உங்ககிட்ட சொல்லுவா-னு நினைக்கலை.

சாந்தி: (சிரித்துக்கொண்டே) ரேணு ஒண்ணும் என்கிட்ட சொல்லல சிவா. நான்தான் நீ ரேணுவுக்கு மொட்டை அடிக்கும்போது பார்த்தேன்.

சிவா: ஐயோ… எப்போ உள்ள வந்தீங்க… நான் கவனிக்கவே இல்ல

சாந்தி: நான் வீட்டுக்கு பின்னாடி இருக்க ரூம்-க்கு போகும்போது அந்த நாவிதன் வெளியவே இருந்தான். என்னடா இவன் ரேணுவுக்கு மொட்டை அடிக்காம இங்க நிக்குறான்-னு யோசிச்சுக்கிட்டே உள்ள வந்தேன்… ஜன்னல் வழியா நீ ரேணுவுக்கு மொட்டை அடிக்க தண்ணிய அவ தலைல ஊதும்போதே பார்த்தேன். சரி.. நீதான் அவளை மொட்டை அடிக்க சம்மதிக்க வச்ச. இப்போ நீயே மொட்டை போட்டு விடுற-னு நினைச்சு ஒண்ணும் சொல்லல.

சிவா: அப்பாடா… நான்கூட கொஞ்சம் பயந்துட்டேன். சரி கொஞ்சம் இருங்க… ரேணுவோட முடியை இந்த மஞ்சள் துணியில கட்டி தரேன்.

சாந்தி: இரு சிவா… என்ன அவசரம். ரேணுவுக்கு மொட்டை அடிச்சுவிட்டுட்ட… எனக்கு இப்போ யாரு மொட்டை அடிக்கிறது?

சிவா: என்ன அத்தை சொல்றீங்க… நீங்களும் மொட்டை அடிச்சிக்க போறீங்களா?

சாந்தி: ஆமா சிவா… வேண்டுதல்படி நானும்தான் மொட்டை அடிச்சுக்கணும். ஏன் நீ ரேணு மாதிரி சின்ன பொண்ணுக்கு மட்டும்தான் மொட்டை அடிப்பியா?

சிவா: அப்படியெல்லாம் இல்ல அத்தை. அவ சின்ன பொண்ணு… ஆழக்கூடாது-னு நானே மொட்டை அடிச்சு விட்டேன். ஆனா நீங்களும் இன்னைக்கு மொட்டை போட போறீங்க-னு எனக்கு தெரியாது.. அதான் கொஞ்சம் அதிர்ச்சியாயிட்டேன்.

சாந்தி: கவலைப்படாத சிவா. நான் அம்மாகிட்ட சொல்ல மாட்டேன்.

(ஜடையை முன்னாடி எடுத்து போட்டுக்கொண்டே) எனக்கும் நீளமான முடிதான். இங்க பாரு. உன் கையாள மொட்டை அடிக்கணும்-னு இப்போ எனக்கும் ரேணு மாதிரியே ஆசையா இருக்கு. அத்தைக்கு நீயே மொட்டை போட்டு விடுடா கண்ணா.

சிவா: சரிங்க அத்தை.. இப்படி உட்காருங்க.

அங்கிருந்த ஒரு நாற்காலியில் சாந்தி அமர்ந்தாள். சிவா அவள் பின்னாடி வந்து நின்றான். சாந்தி தான் ஜடையை பின்னால் தூக்கி போட்டாள். அவளுடைய ஜடை நாற்காலியை தாண்டி தரையை தொடும் அளவு இருந்தது. சிவா சவரக்கத்தியில் இன்னொரு பிளேடை சொருகிவிட்டு சாந்தியின் ஜடையை பார்த்தான். இப்போது சாந்தியின் நீளமான தலைமுடியை மொட்டை அடிக்க தயாரானான்.