மனோரஞ்சிதம் - இரண்டாம் பாகம்

மனோ எவ்வித பயமும் இல்லாமல் வெளியே கதவை திறந்து யாராவது வெளியில் இருக்கிறார்களா என ஆராய்ந்து விட்டு கதவை மூடியவள் பின்னர் ஓவ்வொருத்தரின் பேண்ட்டுக்குள் கைவிட்டு துழாவி பர்ஸை வெளியே எடுத்து போட்டு பணத்தை ஒன்று  சேர்த்து எண்ணி பார்த்தாள். கணிசமான தொகை சேர்ந்து இருந்தது.

என்னம்மா பண்ணுற... 

அவள் அதற்கு முதலில் போய் குளித்து விட்டு வாங்க சொல்றேன் என்று சொல்ல கிழவனும் ஏதும் சொல்லாமல் குளிக்க சென்றான்.

குளித்து விட்டு வந்த கிழவனுக்கு ஆச்சர்யம் வெட்டபட்ட உடல் எதுவும் அங்கு இல்லை என மனோவிடம் கேட்டார்.

மனோ "அவனுக சாமி கிட்ட போயிட்டாங்க.. அதான் அவங்க உடலும் சாமியறையில் வைத்து விட்டேன்" என சொல்ல கிழவன் அங்கு பார்த்த போது அனைவரையும் மம்மியை பாடம் செய்வது போல அவளிடமிருந்த சேலைகளை கொண்டு நீட்டாக பாடம் செய்திருந்தாள்.

நான் குளித்து விட்டு வருகிறேன் என சொல்லிவிட்டு உள்ளே சென்றவள் பத்து நிமிடம் கழித்து தலையை துவட்டி கொண்டே வந்தவள் புதிய ஆடையை உடுத்தி தன்னை அழகு படுத்தி கொண்டாள்.

இவர்களை எங்கே போய் போடுவது... யாராவது பார்த்தால் ஜெயிலுக்கு தான் போகணும்

எங்கேயும் போடவேணாம். இங்கேயே கிடக்கட்டும்... நாம கிளம்பலாம்...

எங்கே?

இனி இங்க இருந்தா போலீஸ் நம்மள களி தின்ன வெச்சிடும்... வேற ஊருக்கு போயிடலாம். இவனுங்க கிட்ட இருந்து கை செலவுக்கு ஒரு 25ஆயிரம் கிடைச்சருக்கு. ஒருத்தன் எடுத்து வந்த பையில் 3 லட்சம் பணம் இருக்குது. வேற ஊர்ல போய் நிம்மதியா வாழ்க்கையை தொடங்கலாம்.

கிழவன் சரியென தலையாட்ட இருவரும் அவர்களுக்கு தேவையான துணிமணிகள் எடுத்து கொண்டு வீட்டை பூட்டிகொண்டு நடந்து சென்றனர். இரண்டு கிலோ மீட்டர் தூரம் நடந்து சாலையை வந்தடைந்தனர். இருவரும் அப்போது வந்த பேருந்தில் ஏறி சென்றனர்.

பின்னர் ஒரு பேருந்து நிறுத்தத்தில் இறங்கினர். பஸ் சென்றதும் அங்கு இருந்த ஒரு தெருவில் இறங்கி நடக்க ஆரம்பித்தாள்.

கிழவன் அவளிடம் வந்து என்னம்மா பண்ண போற... எனக்கு பயமா இருக்கு...

கொஞ்சம் பேசாம வந்தா நல்லாயிருக்கும்

கிழவனும் அவளை பின் தொடர இரண்டு மூன்று தெருக்களை கடந்து வந்த பின்னர் அப்போது ஒரு ஆட்டோ வரவே அதனை நிறுத்தி புறநகர் பேருந்து நிறுத்தம் செல்ல வேண்டும் என சொல்லி ஏறிக்கொள்ள கிழவனும் ஏறிக்கொண்டான். வழி நெடுகிலும் இவள் மட்டுமே டிரைவரிடம் திருப்பதி செல்ல எத்தனை மணிக்கு பேருந்து இருக்கிறது... அதனை விட்டால் அடித்த பேருந்து எப்போது என சம்பந்தமே இல்லாமல் கேட்டு கொண்டே வந்தாள்.

பேருந்து நிலையத்துக்கு வந்த பின்னர் டிரைவரிடம் நன்றி சொல்லிவிட்டு வாங்க பஸ் போயிட போகுது என கிழவனை அவசரப்படுத்தி கொண்டே பேக்கினை எடுத்து கொண்டு வேகமாக நடக்க ஆரம்பித்தாள்.

பின்னர் திருப்பதி பேருந்து நிறுத்தம் அருகே செல்லாமல் கோவை பேருந்தில் ஏறி உட்காரந்து கொண்டாள். பேருந்து புறப்பட்டது. கோவைக்கு இரு பயண சீட்டை வாங்கியவளை கிழவன் கேட்க எல்லாம் போலீஸ் வந்து கண்டுபிடிச்சா அவர்களை குழப்பதான் என சொல்லியவள் தூங்க ஆரம்பிக்க கிழவனும் தூங்க ஆரம்பித்தான்.

விடியற்காலை தேநீர் கடையில் பேருந்து நிற்க பைகளை எடுத்து கொண்டு இறங்கியவள் தேநீர் குடித்து விட்டு பேருந்தில் ஏறாமல் அப்படியே நடக்க ஆரம்பித்தாள். கிழவனும் மாடு போல அவள் பின்னாலேயே சென்றான். தூரத்தில் நின்று கொண்டிருந்த ஆட்டோவை பிடித்து பஸ் ஸ்டான்ட் போகணும் என்று சொல்ல அவனும் அவர்களை ஏற்றிக்கொண்டு புறப்பட்டான்.

பஸ் ஸ்டான்ட் வந்ததும் அங்கிருந்த ஏதோ ஒரு பேருந்தில் ஏறி கொள்ள அதுவும் புறப்பட்டு சென்றது. அதிலும் நன்றாக தூங்கியவள் எழுந்த போது பேருந்து ஒரு காட்டை ஒட்டிய பகுதிக்குள் சென்று கொண்டிருந்தது. அங்கிருந்த நிறுத்தத்தில் பேருந்து நிற்க இருவரும் இறங்கி கொள்ள பேருந்து புறப்பட்டது.

அந்த காட்டில் பேருந்து நிறுத்தத்தில் இறங்கிய மனோ எத்திசையில் செல்லலாம் என்றெண்ணிய பொழுது கிழவனான அவள் புது கணவன் அவளையே பார்த்து கொண்டிருந்தது அவளுக்கு நெருடலாக இருந்தது.

நானும் பஸ் ஏறினதுல இருந்து பார்க்குறேன். என்னமோ அப்படி வச்ச கண்ணு வச்ச மாதிரி பார்த்துட்டே வரீங்க

இல்ல... இப்படி அங்க இங்கனு பஸ் ஏறி திக்கு தெரியாத காட்டில கூட்டி வந்து நிற்க வெச்சிட்டயே... ஆனா அது கூட பரவாயில்லை... போலீஸ் உன் பின்னாடியே வரும்னு தெரியாதா?

செஞ்சது ஒத்த கொலை இல்ல... அஞ்சு கொலை... போலீஸ் வலை வீசி எல்லாம் தேடமாட்டாங்க... போற இடத்துல எல்லாம் வலை வீசிட்டே தான் இருப்பாங்க. அவங்கள திசை திருப்ப தான் இப்படி மாறி மாறி இந்த அத்துவான காட்டுக்கு வந்து இருக்கோம்... அவங்க என்னைய கண்டுபிடிக்க திருப்பதி போய்டுவாங்க. அங்க அவங்களுக்கு என் தலைமுடி கூட கிடைக்காது.

எனக்கு உன்னை பார்த்தா பயமாவும் இருக்கு...

எனக்கு ஒத்தாசைக்கு யாரும் இல்லைனு தான் உன்னையே கூட வெச்சிகிட்டேன். ஆனா நீ வயசானாலும் எங்கிட்ட தப்பா நடந்துக்காம... என் உடம்பு உன்னையே தப்பா பார்க்க வெச்சிடுச்சுன்னு என் கிட்ட சொன்னதால எனக்குன்னு ஒரு துணை வேணும்னு உன்னைய தாலி கட்ட சொன்னேன். எனக்கு இனி நீ தான் உலகம். என்னைய பார்த்து பயப்பட நான் ஒன்னும் வில்லி இல்ல... இனி மேல் உன் பொண்டாட்டி நான் தான்... நீ சாகிற வரையிலும்...

சரி.... இனி என்ன பண்ணலாம்?

இங்க தங்க ஒரு வீடு பாரு... இனி இந்த ஊரு தான் நமக்கு எல்லாமே...

போலீஸ் வருமா? ந

என்னால முடிஞ்ச அளவுக்கு சுத்த விட்டாச்சு... மீறி வந்தா பாத்துக்கலாம்... வா போகலாம்

இருவரும் அந்த காட்டையொட்டிய பாதையில் நடக்க தொடங்கி ஒரு மணி நேரம் கழித்து அங்குள்ள ஊர் அருகே வந்தடைந்தனர்.

அங்குள்ள ஒருவரிடம் விசாரித்து வீடு வாடகைக்கு தேடினர். ஒருவன் அங்குள்ள தலைவரிடம் கூட்டி சென்றான். இருவரின் வயது வித்தியாசம் அவரை சந்தேக கண்ணோடு பார்க்க செய்தது.

ஆமா உங்க சொந்த ஊர் எது

மனோ முந்திக்கொண்டு  சொந்த ஊர்லாம் இல்லீங்க நாங்க ரெண்டு பேரும் அனாதைகள்...

அநாதைன்னு இந்த உலகத்துல யாரும் இல்லை... சரி போகட்டும்... இது யாரு உங்க அப்பாவா

இல்லங்க... என் வீட்டுக்காரர்!

வீட்டுக்காரரா? அவருக்கு ஒரு அறுபது இருக்கும் போல.... உனக்கு ஒரு முப்பது இருக்கும் போல... வீட்டுகாரன்னு சொல்ற...

நான் ஒரு வீட்டுல வேலை சேய்யும் போது அவரும் அங்க வேலை செஞ்சாரு ரெண்டு பேரும் ஒருத்தர் ஒருத்தர் விரும்பிட்டோம்... அதான் போன வாரம் கல்யாணம் செஞ்சிக்கிட்டோம்... எங்க போறதுன்னு தெரியாம இந்த ஊர் வந்துட்டோம்...

இங்க யாருக்கும் வீடு கிடையாது... எங்களுக்கு நாங்களே போட்டதுதான் ஆனா இங்க வெளியூர் ஆளுங்களை சேர்த்துக்க மாட்டோமே...

கொஞ்சம் புண்ணியம் பண்ணுங்க அய்யா... இவ்ளோ தூரம் வந்துட்டோம்...

இங்க இருக்கறதுனா இந்த ஊரு கட்டுப்பாடு எல்லாம் கடைபிடிக்கணும். செய்வீங்களா?

எனக்கு இந்த ஊரு ரொம்ப பிடிச்சி போச்சி... நீங்க என்ன சொன்னாலும்  செய்யுறேன்.

சரி... அப்படி ஒரு ஓரமா உட்காருங்க...நான் ஊருக்காரங்ககிட்ட பேசிட்டு சொல்றேன்... எல்லாம் ஒத்து வந்தா ராத்திரில தான் நாங்க சடங்கை ஆரம்பிப்போம்...

இரவு நேரம் நெருங்கியது. தலைவர் மற்றும் அங்குள்ள மக்கள் ஏதோ விழாவுக்காண ஏற்பாடுகளை செய்து கொண்டிருந்தனர். அங்கு ஒரு மேடை அமைத்து இருவரையும் அதில் உட்கார வைத்தனர்.

பின்னர் தலைவர் அந்த கிழவனை எழுப்பி கூட்டி சென்று ஒரு குடிசை பகுதியில் உட்கார வைத்து விட்டு யாரையோ கூப்பிட... அவன் ஓடி வந்து ஏதும் பேசாமல் கிழவனின் தலைமுடியை ஈரப்படுத்தி மொட்டையடிக்க ஆரம்பித்தான்.

கிழவன் அரை வழுக்கையாதலால் அவன் சர சர வென்று முடிகளை அகற்றினான். வழுக்கை இப்போது முழுவதும் மொட்டையானது. பிறகு கிழவனை நிற்கவைத்து கட்டியிருந்த வேட்டி சட்டையை அவிழ்த்து நிர்வாணமாக்கினர்.

தூரத்தில் இருந்து மனோ இதையெல்லாம் வேடிக்கை பார்த்து கொண்டிருந்தாள்.

மார்பில் முளைத்த ரோமங்களை அவன் சவரகத்தி கொண்டு சிரைக்க தொடங்கினான். ரோமங்கள் தரையில் விழ தொடங்கியது. மெல்ல மெல்ல வயிற்று பகுதி வந்து பின்னர் கீழே புதர் மண்டி கிடந்த பகுதியிலும் சிரைத்து விட்டான். அதை பிடித்தும் திருப்பியும் அந்த பகுதியை சுத்தம் செய்தான். பின்னர் கால்களில் இருந்த முடியை எடுத்து விட்டு... கிழவனை நாய் போல நிற்க வைத்த் ஆசனவாய் பகுதியிலும்,  முதுகிலும்... பின்னர் அக்குள் பகுதியிலும் சிரைத்து முடித்து கடைசியாக முகத்தில் சிரைக்க தொடங்கி கிழவனை முடிகளற்ற கிழவனாய் நிற்க வைத்தார்கள்.

முற்றும் துறந்த முனியை போல கிழவனை மயிர்கள் நீக்கி மனோவுக்கு அருகில் உட்கார வைத்தனர். மீண்டும் ஆரம்பமானது பூஜை. சிறிது நேரத்தில் தாலி கயிற்றை கொடுத்து அவள் கழுத்தில் கட்ட சொல்ல கிழவனும் மனோவுக்கு கட்டிவிட அங்கிருந்த மக்கள் குலவை சத்தம் எழுப்பி அவர்களை ஆசிர்வாதம் செய்தனர்.

அவ்வூர் வழக்கப்படி அவர்களுக்கு சீர் வழங்கப்பட்டது. இருவரையும் ஒரு வீட்டிற்கு அழைத்து சென்று இனி அவர்களது வாழ்க்கை தொடங்கி முடியும் வரை அவர்களுக்கும் அவர்கள் பின் வரும் சந்நிதியினருக்கும் அந்த வீடே சொத்து.

பின் ஒருவர் பின் ஒருவராக அவர்களிடம் விடைபெற்று சென்றனர். எல்லோரும் சென்று விட தலைவர் மட்டும் அங்கேயே இருந்தார்.

பெரியவரே.. கல்யாணம் முடிஞ்சாச்சு... இப்ப சாந்தி முகூர்த்தம் நடக்கணும்...

கிழவன் கொஞ்சம் வெட்கத்துடன் தெரியுமுங்க என்று சொல்ல...

ஆனா உங்க கூட இல்லை... என்று தலைவர் சொல்ல... மனோவும் கிழவனும் திகைத்து நின்று அவரை பார்த்தனர்.

நீங்க என்ன சொல்றீங்க? என்று பயத்துடன் தலைவரிடம் கேட்டாள் மனோ.

இங்க இருக்குற நடைமுறையே அதானம்மா... இங்க இருக்குற ஒவ்வொரு பெண்களும் கல்யாணம் முடிந்த அன்னைக்கு சாந்தி முகூர்த்தத்துல புருஷனா வந்தவரை விட்டுட்டு... இன்னொரு ஆம்பிளை கிட்ட கன்னி கழிச்சக்கணும். அதுவும் கன்னி கழிந்ததும் அந்த பெண்ணுக்கு மொட்டை போட்டு விட்டு தான் அப்புறம் புருஷன் கூட சாந்தி முகூர்த்தம்...

கிழவன் மனோவை ஏறிட்டு பார்க்க அவளோ நான் என்ன செய்ய? என்று ஏக்கத்தோடு பார்த்தாள்.

சரி நேரம் ஆகுது... நாவிதன் தான் உனக்கு கன்னி கழிக்க வருவான்... இப்போ இன்னும் அவனை ஆளையே காணோமே... என்று தலைவர் முணுமுணுக்க

கதவு தட்டப்படும் சப்தம் கேக்க நாவிதன் அங்கே நின்றிருந்தான்.

ஏன்டா எவ்வளவு நேரம் ஆச்சு பார்த்தியா? எங்கடா போய் தொலைஞ்ச?

அய்யா... ஊர் பெரிய கிழவி கூப்பிட்டுச்சுன்னு போயிருந்தேன். இவங்க வெளியூர்காரங்க ன்றதால சடங்கை மாத்தி பண்ணனும்னு சொல்லுச்சு.

என்னவாம்... 

அந்த பொண்ணுக்கு மொட்டையடிச்ச அப்புறம் தான் கன்னி கழிக்கணுமாம். கன்னி கழிந்ததும் பெரியவரோட சேர்த்து பண்ணனும்னு சொல்லுச்சு.

கிழவி சொன்னா சரியா இருக்கும்... பெரியவரே, சொன்னதை நீங்களும் கேட்டிங்க இல்ல... சரி சரி நேரமில்ல... ஏம்மா மசமசன்னு நில்லாமா போய் துணிமணி எல்லாம் கழட்டி போட்டு வந்து இப்படி உட்காரு.

கிழவன் அய்யா நீங்க? என்று தயக்கத்துடன் இழுக்க...

என்ன கேட்க வர்றீங்கன்னு புரியுது... நாங்க ரெண்டு பேரும் தானே பண்ண போறோம்... நீங்க எதுக்குன்னு கேக்குறீங்களா... இங்க இப்படித்தான் நாங்க இருப்போம். கவலைப்பட வேணாம்... நான் இங்கே ஓரமா உட்கார்ந்துப்பேன். சரி சரி இப்போ உங்களுக்கும் வேலை இல்ல... வாங்க... என் பக்கத்துல உட்காருங்க. அவன் வேலையை அவன் முடிக்கட்டும்... என்று தலைவர் சொல்ல...

பெரியவர் நடந்து வந்து அவர் அருகில் அமர, மனோ ஆக வேண்டிய வேலையை கவனிக்க தொடங்கி உள்ளே சென்று ஆடைகளை களைந்து நிராயுதமாக வந்து..  நாவிதன் எதிரே உட்கார்ந்து கொண்டாள். 

வெளியே நிராயுதமாக வந்த மனோவை பார்த்த மூன்று ஆண்களும் அப்படியே பிரமித்து நின்றனர். மனோ கருந்தேக்கு போன்ற உறுதியான உடலுடன் நிமிர்ந்து நிற்க... அவளுக்கு கொஞ்சமும் சளைக்காமல் அவளது இரு தனங்களும் எதிரில் வருபவனை குத்தி விடுவது போல முறைப்புடன் நின்றன. கோவில் சிற்பம் போன்ற வடிவில் மனோ நிற்க, அவளது கொண்டை இட்டு இருந்த கூந்தலை பிரித்து விட்டாள். அடர்ந்த கருங்கூந்தல் அவளது பின்னழகில் படர்ந்து நிற்பது போல இருந்தது. முன்புறம் தலையில் இருந்த கூந்தலின் அடர்த்தியை போல ஒரு சிறு கானகம் பல வருடங்களாக பராமரிப்பின்றி இருந்தது.

நாவிதன் மனோவின் கூந்தலை கைகளால் கோதி விட்டு தண்ணீர் ஊற்றாமலேயே மசாஜ் செய்தான். நன்றாக கூந்தலை கைகளால் அலசியவன் ஜடை ஏதும் போடாமல் அப்படியே விரித்து விட்டான். இடுப்பு மறைவில் இருந்து சவராகத்தியை எடுத்தவன் மனோவின் தலையை கீழே நன்றாக அழுத்தி விட்டு உச்சந்தலையில் கத்தியை வைத்து சிரைக்க தொடங்க ஒவ்வொரு முடிகளாக கீழே விழ ஆரம்பித்தது.

நாவிதன் சர சரவென்று கத்தியை வைத்து மழிக்க ஆரம்பிக்க மனோவுக்கு தலையின் மீது குளிர்ச்சியாகவும் அதனோடு சேர்த்து எரிச்சலாகவும் இருந்தது. தலையில் தண்ணீர் படாமலேயே கத்தி பதம் பார்த்து கொண்டிருக்க... சிறு சிறு கற்றைகளாக மயிர்கள் விழுந்த வண்ணமிருக்க... முன் பகுதியை டைல்ஸ் கல் போன்று பளபளக்க சிரைத்து முடித்திருந்தான்.

பின்னர் பின்பகுதி நோக்கி படையெடுக்க கத்தியை மீண்டும் உச்சந்தலைக்கு கொண்டு சென்று பின்புறம் நோக்கி சிரைக்க... அவள் கழுத்தை அழுத்தம் கொடுத்து கீழே குனிய வைத்து தாலி கயிற்றை எடுத்து முதுகில் போட்டு விட்டு பின்னங்கழுத்தை சரசரவென்று சிரைத்து முடித்தான். சிறிது நேரத்தில் முழு மொட்டை இருவருக்கும் காட்சி படுத்த

அய்யா, ஆரம்பிக்கவா?

ஆரம்பிடா... என்று தலைவர் சொல்ல...

நாவிதன் இப்போது வேகமாக வேட்டியை எடுத்து அங்கு இருந்த ஒரு சுவற்றில் போட்டு விட்டு, தான் ஒளித்து வைத்து இருந்த ஒரு அடி அளவுள்ள உலக்கையை எடுத்து மனோவின் மொட்டை மீது அடித்து அடித்து அதனை நீவி விட்டு பெரிதாக்கினான். மனோவுக்கு தலை வலித்தது.

உலக்கை மெல்ல பெரிதாக ஆரம்பிக்க அப்படியே மனோவின் தலையை உயர்த்தி பிடித்து... வாயில் அவன் வைத்து இருந்த செவ்வாழையை சாப்பிட கொடுக்க, மனோ வாய் வலிக்க வலிக்க முழுவதுமாக உள் வாங்கி சாப்பிட்டாள். பின் சில நிமிடங்களில் நாவிதன் ஓய்ந்து போய் நிற்க, அதன் பின் ஊர் தலைவர் அரை மணி நேரம் தனது திறமைகளை மனோவிடம் காட்ட கிழட்டு புருஷன் ஏக்கத்துடன் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். தலைவர் தனது வேலையை முடித்ததும் நாவிதன் மனோவின் மீதம் இருந்த முடிகளை முழுவதுமாக மழித்து எடுத்தான். 

அதன் பின் கிழவனுக்கான முறை வர, இரு ஆண்களுக்கு பிறகு தனது புது மனைவியுடன் சம்போகம் செய்தான் கிழவன். எல்லாம் நல்லபடியாம முடிந்ததும் நாவிதன் போய் ஊர் மக்கள் அனைவரையும் அழைத்து வர, மனோரஞ்சிதமும், கிழவனும் ஊர் மக்கள் அனைவரின் முன் விழுந்து ஆசி பெற்றனர். பின் அந்த ஊரிலேயே அவர்கள் வாழ்ந்தனர். போலிஸ் இன்னமும் அவர்களை தேடிக் கொண்டு இருக்கிறது.

முற்றும்...