சென்னையை சேர்ந்த பெண் தீபா. கல்லூரியில் தேர்ச்சி பெற்று, நல்ல சம்பளத்தில் தனியார் நிறுவனத்தில் வேலைக்கு சேர்ந்தாள். தீபா பணக்கார குடும்பத்தில் பிறந்த, பெற்றோரின் அன்புக்குரிய ஒரே பெண். தீபா மிகவும் அழகானவள், மிக அழகான நிலவை போன்ற வட்ட முகம். ஸ்டைலிஷ் மாடர்ன் பெண். 

தீபா கல்லூரியில் சேர்ந்த நேரத்தில், அவளது தலைமுடி தோள்களுக்குக் கீழே இருந்தது. அதைவிட நீளமான முடி தீபாவுக்கு இருந்ததில்லை. சமீப காலமாக தீபா தன்னுடைய முடியை நீளமாக வளர்க்க  விரும்பினாள். அதனால், கடந்த ஒரு வருடமாக, தீபா தனது தலைமுடியை வெட்டவில்லை.

 

இதன் விளைவாக, அவளது முடி  முதுகைக் கடந்து கிட்டத்தட்ட செந்நிற இடுப்பை எட்டி இருந்தது. அடர்ந்த கரும்பழுப்பு நிற மென்மையான கூந்தல் தீபாவின் முதுகை மூடியிருந்ததால் அவள் அழகு குறையவில்லை. ஆனால் அவள் முன்பு போல் ஸ்டைலாக தன்னுடைய முடியை பின்னுவது இல்லை. கூந்தல் உதிர்ந்து விடக்கூடாது என்பதற்காக, பலவிதமான ஹேர் ஸ்டைல்  வைத்துக் கொள்ள தீபாவுக்கு தைரியம் இல்லை. இப்படிப் போய்க் கொண்டிருந்தது.

 

தீபா சில சமயங்களில் முடியின் நுனியை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக வெட்டி சமன் செய்து கொள்வாள். ஆனால் இந்த முறை கோடையில் அது சாத்தியமில்லை. சம்மரில் கிளைமேட் சூடாகவும், அதிக வியர்வை வருவதாலும் நீளமான, அடர்த்தியான முடியைக் கையாள்வது கடினமாகிவிட்டது. இதை தீபா தன் அம்மாவிடம் சொன்னதும் அவள் சிரித்தாள்.

 

 "இவ்வளவு நீளமான முடியை வைத்துக் கொள்ள வேண்டிய அவசியம் என்ன? நாளை என்னுடன் பார்லருக்கு வா, உன் முடியின் நீளத்தை குறைத்து கொள், நான் சொல்வதை கேள், கடைசியில், உடல்நிலை மோசமானால், அதை யார் கவனிப்பது?" என்று அவள் அம்மா சொல்ல, தீபா வேண்டாம் என்று மறுக்க முயன்றாள். ஆனால் எதுவும் பலனளிக்கவில்லை.

 

மறுநாள் ஞாயிற்றுக்கிழமை தீபா சொல்வதை அவள் அம்மா கேட்கவில்லை. தீபா தன் அம்மாவிடம் சொல்ல வேண்டிய அவசியம் என்ன? என்று நினைத்து இப்போது அவள் வருத்தமடைந்தாள். முந்திய இரவில் தீபா சரியாக தூங்கவில்லை. மறுநாள் எழுந்ததும் அம்மாவின் ஆட்டம் தொடங்கியது.

 

"எழுந்து சாப்பிட்டுவிட்டு உடனே தயாராகு"  "லேட் பண்ணினால் திரும்பி வருவதற்கு மிகவும் தாமதமாகிவிடும்" என்று அவள் அம்மா அவளை கிளப்ப தீபா கிட்டத்தட்ட அழுது கொண்டிருந்தாள். எனினும் தன் அம்மாவிடம் மீண்டும் சொல்ல முயன்றாள். ஆனால் அம்மா எதையும் கேட்கவில்லை. பத்து மணிக்கு அவர்கள் இருவரும் ரெகுலராக போகும் பார்லருக்கு சென்றார்கள்.

 

பார்லர்  மிகவும் கூட்டமாக இருந்தது. அதனால் இருவரும் சிறிது காத்திருக்க வேண்டியிருந்தது. தன் அம்மா இன்று எவ்வளவு முடியை வெட்ட போகிறாள் என்று யாருக்குத் தெரியும் என்று நினைத்துக் கொண்டு அமர்ந்திருந்தாள் தீபா. மேலும் அவள் முன்பு போல் தன் முடியை பின்னல் போட முடியுமா என்று யோசித்துக் கொண்டு இருந்தாள். ஆனால் இப்போது அவளால் எதுவும் சொல்ல முடியாது. தீபா தன் அம்மா என்ன சொன்னாலும் செய்வாள். அது இப்போது அவளுக்கே வினையாகி விட்டது.

 

இறுதியாக தீபாவின் முறை வந்தது. அம்மா அவளை அழைத்துச் சென்று சலூன் நாற்காலியில் அமரவைத்தாள். அப்போது தீபாவின் அம்மா பார்லர் பெண்ணிடம் சொன்னது அவளுக்கு  கண்ணீரை வரவழைத்தது. அந்த பெண் தீபாவிடம் "என்ன செய்ய?" என்று கேட்க அவள் எதுவும் சொல்லும் முன், அம்மா, "முடியை குட்டையாக வெட்டு, எவ்வளவு நீளமாக வளர்ந்திருக்கிறது பார், அவளால் சமாளிக்க முடியுமா? அதனால் எவ்வளவு குட்டையாக முடியுமோ, அவ்வளவு குட்டையாக வெட்டு" என்று அம்மா சொல்ல, பார்லர் பெண் கொஞ்சம் அதிர்ச்சியுடன்  தீபாவின் கழுத்தில் கேப்பைக் கட்டினாள்.

 

பிறகு, தீபாவின் அடர்த்தியான முடியை சீவிக்கொண்டு, "எவ்வளவு குட்டையாக வெட்ட? முதுகு வரை வெட்டவா?" என்று பார்லர் பெண் கேட்க, மறுமொழியாக அம்மா மீண்டும் சிரித்தாள்,

 

"இல்லை, பையன்களைப் போல ஷார்ட் பாய் கட் வெட்டு,  மேலே தண்ணீர் ஊற்றினால் அது தலையில் நிற்க கூடாது " என்று அவள் அம்மா சொல்ல, தீபா அதிர்ச்சியில் நாற்காலியை விட்டு எழ முயன்றாள். அம்மா தீபாவை சேரில் அழுத்தி பிடித்துக் கொண்டு " வேறு வார்த்தைகளில் கூறுவதானால், அவள் இனிமேல்  போனிடெயில் போட வேண்டியதில்லை" என்று அழுத்தி சொல்ல,  அந்தப் பெண்ணும் அந்த வார்த்தைகளைக் கேட்டு சற்று ஆச்சரியப்பட்டாள்.

 

"எல்லாத்தையும் வெட்டவா? இவ்வளவு முடியையும் வெட்டவா?" என்று பார்லர் பெண் மீண்டும் கேட்க,

 

அம்மா பிடிவாதமாக இருந்தாள். "ஆமா, ஆமா, இவ்வளவு நீளமான முடியை வெட்டினால் என்ன? நீ கட் பண்ணு." என்றாள் அம்மா.

 

அதற்கு மேல் பார்லர் பெண் நேரத்தை வீணாக்காமல் வேலை செய்ய ஆரம்பித்தாள். தீபாவின் தலை குனிந்திருந்தது. அவள் கழுத்துக்கு அருகில் கத்திரி சத்தம் கேட்டது. ஒரு நிமிடத்திற்குப் பிறகு, அவளுடைய கழுத்தில் இருந்த அவளது பின்னல்கள்  அவளுடைய தலையை விட்டு பிரிந்தது. பின்னர் தீபாவின் தலையில் சீப்பு மற்றும் கத்தரிக்கோல் தன்னுடைய வேலையை செய்தது.

 

சில சமயங்களில் குளிர்ந்த நீரின் தலை முழுவதும் தெளிப்பதால், தீபாவின் கண்களில் கண்ணீர் வருவதை யாரும் கவனிக்கவில்லை.  பார்லர் பெண் வேண்டுமென்றே முன் முடியை தீபாவின் புருவம் வரை சற்று நீளமாக வைத்திருந்தாள்.

 

வெட்டி முடித்ததும் தீபாவின் அம்மா பின்னால் நின்று கழுத்து பகுதியில் வெட்டப்பட்டு இருந்த முடியை மேற்பார்வையிட்டாள். தீபாவின் அம்மா அவளுடைய விருப்பம் போல தீபாவுக்கு இன்னும் கொஞ்சம் திருத்தும் செய்ய விரும்பினாள். அம்மாவை பொறுத்தவரை, கழுத்து மற்றும் காதுகளுக்கு அருகில் அதிக முடி இல்லாமல், தீபாவின் உச்சி மண்டை மட்டும் அடர்த்தியான பழுப்பு நிற மென்மையான முடியால் மறைக்க பட்டு இருக்க, தீபா முடிந்தது என்று நினைத்து, கண்ணாடியை கூட பார்க்காமல், அவள் எழுந்திருக்கப் பார்க்க, தீபாவின் அம்மா மீண்டும் உட்கார சொன்னாள்.

 

தீபாவின் அம்மா சொன்னது அவளை வருத்தமடையச் செய்தது. "உன் கழுத்து பகுதியை ஷேவ் செய்ய வேண்டும் "என்றாள். தீபா இனிமேல் இழக்க எதுவும் இல்லை என்று தலையைத் தாழ்த்திக் கொண்டு அவள் கழுத்தில் கூர்மையான ரேஸரின் ஸ்பரிசத்தை உணர்ந்தாள். சில நிமிடங்களில் ரேசர் தன்னுடைய விளையாட்டை முடிக்க, அந்த பெண் கேப்பை கழற்றியதும் தீபா எழுந்து நின்று தரையை பார்த்து அழ ஆரம்பித்தாள்.

 

நாற்காலியைச் சுற்றி தரையில் அவளுடைய அடர்த்தியான முடி குவியலாக நிரம்பியிருந்தது. அவளுடைய அடர்த்தியான பின்னல் மட்டும் ஒரு பையில் அடைத்து, நல்ல விலைக்கு விற்க மேசையில் வைக்கப்பட, தீபா தன் புருவங்களுக்கு அருகில் புதிதாக வெட்டப்பட்ட முடியின் ஸ்பரிசத்தை உணர்ந்தாள். தன்னுடைய பின்  கழுத்தில் கை வைக்க பயந்தாள்.

 

இருவரும் வீட்டிற்குத் திரும்பியபோது, வேலைக்காரி வீட்டிற்குள் நுழைந்த தீபாவை ஆச்சரியத்துடன் பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள். குளிக்கும்போது, தலைமுடிக்கு ஷாம்பு போடும்போது அதிக ஷாம்பு தேவையில்லை என்பதை உணர்ந்தாள் தீபா. குளிக்கும் போது தீபா கழுத்தில் கையை வைத்து பார்த்ததில், தன் முதுகு வரை இருந்த  முடி வழக்கத்திற்கு மாறாக குட்டையாக வெட்டப்பட்டிருப்பதை உணர்ந்தாள். வேறொருவரின் கழுத்தில் கை வைப்பது போல இருந்தது அவளுக்கு.

 

ஆனால் குளியலறையை விட்டு வெளியே வந்து கண்ணாடி முன் நின்ற தீபா தன்னைப் பார்த்து ஆச்சரியப்பட்டாள். அவள் தன்னை இவ்வளவு அழகாக இதுவரை பார்த்ததாக அவளுக்கு  நினைவில்லை. அவள் நினைத்ததைவிட அவள் ஷார்ட் ஹேர் கட்டில் மிக அழகாக இருக்கிறாள். தீபாவுக்கு உண்மையில் எதுவும்  புரியவில்லை.