ஸ்ரீனிதாவின் மொட்டை - மூன்றாம் பாகம்

 சுமதி மெதுவாக ஸ்ரீனிதாவின் இடது பக்கம் இருந்த முடியை எடுத்து விட்டு அப்படியே அவளுடைய கன்னங்கள் வரை சிரைத்தவள், அதன் பிறகு மேலும் கொஞ்சம் தண்ணீரை அங்கேயே ஊற்றிவிட்டு மீண்டும் அதே இடத்தை ஷேவ் செய்தாள். பின்னர் மெதுவாக ஒரு பாதி பின்பக்கம் ஷேவ் செய்து முடி முழுவதும் மழிக்கப்பட்டு, அவளுடைய இடது பக்க முடி அப்படியே கீழே விழுந்தது, சுமதி  உடனடியாக சிறிது தண்ணீரை அதே இடத்தில மீண்டும் ஊற்றி, அந்த இடது பக்க முழுவதையும் மழித்து மென்மையாக்கினாள்.

 

இப்போது ஒரு பக்கம் மொட்டை தலை, ஒரு பக்கம் முடியுடன்  பாதி கருப்பு, மறுபாதி வெள்ளை என, எல்லோருக்கும் நடுவில் ஸ்ரீனிதா அழுதுகொண்டே அமர்ந்திருக்கிறாள், ஸ்ரீனிதாவின் முகத்தைப் பார்த்ததும், அவளுடைய இரண்டு அண்ணிகளால் சிரிப்பை அடக்க முடியவில்லை. ஆனால், அவர்கள் வருத்தமடைவைத்து போல அவர்களது முகத்தை வைத்துக் கொண்டு பாசாங்கு காட்டினார்கள்...

 

பின்னர், சுமதி மீண்டும் ஸ்ரீநீதாவின் முன் பகுதியில் வலது பக்கம் ஷேவ் செய்ய ஆரம்பித்தாள். சுமதி ஸ்ர்ர்ர்ர்ர் ஸ்ர்ர்ர் என்று ஸ்ரீநீதாவின் முடியை மழிக்க, சில நிமிடங்களில் அவளுடைய வலது பக்க முடியும் கொத்தாக ஸ்ரீநீதாவின் மடியில் விழுந்தது... இப்போது சவரம் செய்யப்பட்ட பகுதியுடன், மீதமுள்ள பின்பகுதி  தலைமுடி மட்டும் அப்படியே இருக்க. அந்த சமயத்தில் சுமதிக்கு ஒரு போன் வர, உடனே அவள் ஸ்ரீநீதாவை பாதி மொட்டை தலையுடன் விட்டு விட்டு எழுந்து சென்று போன் பேச செல்ல, 

 ஸ்ரீநீதாவை சுற்றி  அவளது குடும்ப உறுப்பினர்கள் அனைவரும்  நின்று கொண்டிருந்தனர்

ஸ்ரீநீதாவின் அண்ணி, தங்கைகள், எல்லோரும் அவளுடைய இந்த கோலத்தை பார்த்து  ஸ்ரீநீதாவின் பின்னால் நின்று கொண்டு சிரிக்கிறார்கள். 

 

சுமதி போன் பேசி விட்டு  வந்து மீதி இருந்த முடிகளில் தண்ணீர் ஊற்றி விட்டு, தன் கையால் அவளுடைய தலை முழுவதும் அழுத்தி தேய்த்து விட, மொட்டை அடித்த பகுதியில் தண்ணீர் பட்டதும் சிறு எரிச்சலுடன் கூடிய ஒரு ஜில்லென்ற உணர்வு ஸ்ரீநிதாவின் உடல் முழுவதும் பரவ, அவள் தன் உடலை சிலிர்த்து நெளிந்தாள். அது பார்க்க தண்ணீரில் நனைந்த ஆட்டுக்கிடாய் தன் உடலை ஆட்டுவது போல இருந்து.  அதன் பிறகு  சுமதி மீதம் இருந்த பின்பக்க முடியை மெதுவாக சவர கத்தியை வைத்து மழித்தாள். ஸ்ரீனிதாவின் தலை அனைத்து பக்கங்களிலும் மொட்டையடிக்கப்பட்டது... இத்தோடு முடிந்தது என்று எல்லோரும் நினைக்க, ஆனால் சுமதி மீண்டும் தண்ணீர் ஊற்றி மீண்டும் ஸ்ரீனிதாவின் மொட்டை மண்டையை மொட்டை அடித்தாள். 

 

ஸ்ரீனிதா எல்லோருக்கும் நடுவில் தன்னுடைய தலை முடியை மொட்டை அடித்து, அவளது முடி முழுவதும்  நான்கு பக்கமும் சிதறி கிடக்க, அந்த களின் மேல்  அமர்ந்து இருந்தாள். எப்படியோ ஸ்ரீனிதாவின் மொட்டை முடிந்து விட்டது என்று அவளும் அழுகையை நிறுத்தி விட்டாள்.

 

 

அதன் பிறகு சுமதி தன் அருகில் இருந்த ஒரு பெட்டியை எடுத்து அதில் இருந்த ஒரு ஷேவிங் கிரீமை போட்டு, நுரை பொங்க தடவி விட்டு மீண்டும் ஒரு முறை ஸ்ரீனிதாவின் தலையை மொட்டை அடித்தாள். இப்போது ஸ்ரீனிதாவின் தலை மேலும் ஜொலிக்கிறது. ஆனால் அதற்கு தகுந்தாற் போல அவள் உடலும்  வெண்மையாக இருக்க வேண்டும், இல்லையா? ஆனால் முடியுடன் சில இடங்கள் மட்டும் கருப்பாக இருக்க, சுமதி ஸ்ரீநீதாவை கல்லில் இருந்து எழுந்து நிற்க சொல்ல, எழுந்து நின்ற ஸ்ரீனிதாவின் பின் அழகில் கல்லில் இருந்த அடையாளங்கள்  சிறு சிறு வடுக்களாக சிவந்து போய இருந்தது... அதை ஸ்ரீனிதாவின் அம்மா பார்த்தாள். 

ஸ்ரீனிதாவின் அம்மா அவள் படும் கஷ்டங்களை தாங்க முடியாமல் அழுதாலும், எல்லாம் அவளுடைய நல்லதிற்கே என்று நினைத்து அமைதியாக இருந்தாள். 

 

சுமதி ஸ்ரீநிதாவை பார்த்து உன் கையை தூக்கி தலைக்கு பின்னால் கட்டு என்று சொல்ல, அவளும் அதே போல செய்ய, சுமதி 

ஸ்ரீநிதாவின் அக்குளில் தண்ணீர் ஊற்றி, தடவி விட்டு, அங்கு இருந்த அடர்த்தியான முடியை ஷேவிங் செய்ய, ஸ்ரீநிதாவுடன் சேர்ந்து அவளுடைய தனங்களும் ஆடியது. அதனால் ஸ்ரீநிதா கூச்சத்தில் தன்னுடைய கையை குறுக்க, சுமதி ஷேவ் செய்வதை நிறுத்திவிட்டு "அப்படிச் செய்யாதே, கையில் காயம் ஆகிவிடும், பின்னர் இரத்தம் வரும்... என்று சிரித்துக்கொண்டே சொன்னாள். 

 

அதன் பிறகு, சுமதி ஸ்ரீநிதாவின் இரண்டாவது அக்குளிலும் ஷேவ் செய்வதை தொடர்ந்தாள். அதன் பிறகு, ஸ்ரீநிதாவின் தனங்களின்  இடையில் இருந்த சிறிய முடியை ஷேவ் செய்துவிட்டாள். அதன் பிறகு, சுமதி ஸ்ரீநிதாவின் மென்மையான பூவிதழை பார்க்க, அங்கேயும் அவளுக்கு புதர் மண்டி இருப்பது போல  நிறைய முடி இருந்தது. அதைப் பார்த்ததும் சமாதி கொஞ்சம் கொஞ்சமாக தண்ணீர் ஊற்றி தன் கையாலேயே தடவி விட, வேண்டாம் என்று ஸ்ரீநிதா மறுக்க,  சுமதி கையில் சவர கத்தியை எடுத்து கொண்டு, இந்த பரிகாரத்துக்கு இதுவும் ரொம்ப முக்கியம், கவனமாக இரு, நகர வேண்டாம் என்றாள் சுமதி. பின் மெதுவாக ஸ்ரீநிதாவின்  புதர் மண்டி கிடந்த கருப்பு தோட்டத்தையும் சுத்தம் செய்துவிட்டாள் சுமதி. 

 

அதன் பிறகு, சுமதி வேறெங்கும்இருக்கிறதா என்று ஸ்ரீநீதாவை கேட்டாள்.  ஸ்ரீநீதா வெட்கத்துடன் மெதுவான குரலில் இல்லை என்றாள். ஆனால் ஸ்ரீநீதாவின் அக்கா சுவாதியும், அவளுடைய மூத்த அண்ணியும் ஸ்ரீநீதாவை திரும்பி நிற்க சொல்ல, அவளும் திரும்பி நிற்க, சுமதி அவளுடைய இடுப்பை பிடித்து குனிய வைத்து மத்தளங்களுக்கு இடையே கையை வைத்து தடவ, ஸ்ரீநீதா வேண்டாம் என்று துள்ளவும், சுவாதியும், ஸ்ரீநீதாவின் அண்ணியும் 

அவளை இருப்பக்கமும் ஆடாமல் பிடித்துக் கொள்ள, இன்னொரு அக்கா அனன்யா ஸ்ரீநீதாவின் தண்ணீர் ஊற்ற, சுமதி ஷேவ் செய்ய  ஆரம்பித்தாள். மெதுவாக அங்கே இருந்த முடிகளையும் ஷேவ் செய்தாள். பின் இன்னும் முடிகள் இருக்கிறதா என்று சோதித்தாள் சுமதி. 

 

இப்போது ஸ்ரீநீதாவின் உடலில் புருவங்களைத் தவிர முடி இல்லை. பின் சுமதி, வெந்நீரில் மஞ்சளைக் கலந்து பிசைந்து,  ஸ்ரீநீதாவின் அவளுடைய மேனியின் சில  பகுதிகளில் மட்டும் மேலிருந்து கீழாக பூசிவிட்டாள். அதன் பிறகு சிறிது நேரம் ஸ்ரீநீதாவை  வெயிலில் நிற்க வைத்தனர். மஞ்சள் முற்றிலுமாக காய்ந்த பிறகு, ஸ்ரீநீதாவை  குளத்தின் அருகில் உட்கார வைத்து, எல்லோரும் ஒன்றாகக் குளிப்பாட்டினார்கள். குளித்து முடித்ததும் புத்தம் புது டவலால் துடைத்தார்கள்.

 

அதன் பிறகு, ஸ்ரீநிதாவின் அனைத்து முடிகளும் சேகரிக்கப்பட்டு ஒரு வெள்ளை துணியில் வைக்கப்பட்டன. ஸ்ரீநிதாவை அலங்கரித்து வைத்து உட்கார வைத்தனர். பின் ஸ்ரீநிதாவின் ​​தலைக்கு, அவளுடைய அம்மா சந்தனத்தை தலையில்  ஸ்வஸ்திக் குறியினை அழகாக எழுதினாள். இப்போதுஸ்ரீநிதா தலையில் ஸ்வஸ்திக் குறியுடன், முழு நிலவாக அமர்ந்து இருக்க, அவளுடைய மேனி, மிகவும் வெண்மையாகவும் அழகாகவும் இருக்கிறது.

 

அதன்பின் கழுத்தில் மாலை அணிவிக்கப்பட்டு, அந்த பூமாலை இரண்டு முன்னழகையும் மறைக்க, ஸ்ரீநிதாவின் அழகுகள் இரண்டும் மலர் கவசத்தால் சரியாக மூடப்பட்டிருந்தது. பின் ஸ்ரீநிதாவை மலர்களால் மட்டும் முழுவதுமாக அலங்கரித்து கோயிலுக்கு அழைத்துச் சென்றனர்.

 

கோவிலுக்குள் ஸ்ரீநிதா முன் பக்கம் மறைத்து பின் புறம் நாணத்தை காற்றில் விட்டு, தன் குடும்ப உறுப்பினர்களுடன் சேர்ந்து நடந்து வந்தாள். ஸ்ரீநிதாவின் பின்பக்கத்திலிருந்து பார்த்தால், தலையில் ஸ்வஸ்திக் முத்திரை உள்ளது, அதேபோல், முன் பக்கத்திலும், அவள் நெற்றியில் மாலைகள் மற்றும் மேலாடைகளால் அலங்கரித்து கொண்டிருக்கிறாள். பொறுமையாக கோவிலை சுற்றி வந்து, முன் வாசல் முன் எல்லோரும் வந்தார்கள். அதன் பின் வெள்ளை துணியில் ஸ்ரீநிதா வைத்து இருந்த முடிகளையெல்லாம்  ஹோமத்தில் வைத்தாள்.

 

பின்னர்  பூஜை முடிந்து, அனைவரும் கோவிலில் அமர்ந்தனர்.

எல்லோருக்கும் நடுவில், மொட்டை தலையுடன், கழுத்தில் ஒரு பூமாலையுடன், மிகவும் அழகாக உட்கார்ந்து இருந்தாள் ஸ்ரீநிதா. பின் கோயிலின் நடுவில் அமர்ந்து, ஹோமம் முடியும் வரை உட்கார்ந்து, அது முடிந்ததும்,  ஸ்ரீநிதா பூசாரியை பார்க்க, அவர் அவளை ஆசிர்வதித்து விட்டு, இதே சடங்கினை இன்னும்  11 நாட்கள் செய்ய வேண்டும். அந்த 11 நாட்களும் வீட்டில் படுக்கையில் படுக்கக் கூடாது. தரையில் தான் படுக்க வேண்டும். அதனால் உனக்காக ஒரு தனி இடத்தை தேர்வு செய்து தினமும் அங்கே தான் இருக்க வேண்டும் என்று சொல்ல, இதையெல்லாம் கேட்ட ஸ்ரீநிதா இப்படி நடக்க காரணமே தன்னுடைய அம்மா தான் என்று அவளை கோபமாக பார்த்தாள். அவள் தன்னுடைய அம்மா மீது கோபமாக இருக்க, இனி இந்த பரிகாரத்திற்கு பிறகு, என்ன செய்வது என்று யோசித்துக் கொண்டே கிளம்பினாள்.

அதன் பிறகு காரில் ஏறி வீட்டிற்கு செல்ல, அவள் வீட்டின் அருகே இறங்கியவுடன், அவள் நேரடியாக தனது அறைக்குள் சென்று, அனைத்து அலமாரிகளையும் அகற்றி பார்த்தாள், அதில் ஒரு துணியில் இல்லை. எல்லாம் காலியாக இருக்க,  திரும்பிப் பார்த்தால் கட்டிலைப் பார்க்க, அங்கே கட்டில் இருந்த இடத்தில்  6 அடி உயரம் 5 அடி உயரம் 3 அடி உயரம் அகலத்தில்  ஒரு படுக்கை போல் சேற்றால் செய்து இருந்தார்கள். அதைப் பார்த்து ஸ்ரீநிதா அதிர்ச்சியடைந்தாள். அறையை விட்டு வெளியே சென்று அம்மா என்று கத்தினாள். உடனே எல்லோரும் வந்து என்ன நடந்தது என்று கேட்க, என் உடைகள் எங்கே என்று கேட்க, அதற்கு அனன்யா நீ மறந்துவிட்டாயா, அது தான் பரிகாரம் என்று சொன்னாள்.

 

நீங்க சொன்னா நான் கேட்கணுமா? இனிமேல் என்னால் எதையும் பொறுத்துக் கொள்ள முடியாது என்று ஸ்ரீநிதா கத்த, அவளுடைய  மூத்த அண்ணி "என்ன ஸ்ரீநிதா, இப்படி சொல்ற? சில நாட்கள் தான் சரியா? கொஞ்சம் அட்ஜஸ்ட் பண்ணி இரு... அதன் பிறகு அனைத்து பிரச்சனைகளும் தீர்க்கப்படும்.  என்று சொல்ல,

 

என்ன அண்ணி, நீயும் புரியாமல் பேசுகிறாய், இன்னும் 11 நாட்கள் இப்படியே எப்படி வாழ்வேன், அந்த படுக்கையில் படுக்க வேண்டுமா?? என்று கேட்க, சுவாதி அக்கா  "அட அப்படித்தான் செய்யணும், உப்பும், காரமும் இல்லாம சாப்பிட்டு நாங்க சொல்றதைக் கேளு" என்று சொன்னாள்.

 

பின் சுவாதி சரி சரி நான் அவளிடம் பேசிக்கிறேன்... நீங்க எல்லாரும் போங்க என்று சொல்லி ஸ்ரீனிதாவை தனி அறைக்கு அழைத்துச் சென்றாள். அறைக்குள் சென்று உனக்கு என்ன நேர்ந்தது? இப்போது உனக்கு என்ன ஆச்சு? எல்லாரும் உன்னை இப்படி பார்த்தாச்சு சரியா? இவர்களை தவிர வேறு யாரும் உன்னை இப்படி பார்க்க மாட்டார்கள். என் பேச்சை கேளு புஜ்ஜி, ஒன்னும் ஆகாது பாப்பா... நீ நான் என்ன சொன்னாலும் செய்வேன் என்று சொன்னாய். ப்ளீஸ் பாப்பா, இது எல்லாமே உனக்காக தான்... என் பேச்சைக் கேள் பாப்பா,  உன்னோடு சேர்ந்து, உனக்காக நானும் ஆடை இல்லாமல் இருப்பேன். நானும் உனக்காக இந்த மண் தரையில் உறங்குவேன் என்று சுவாதி சொன்னாள்.

 

நீ எனக்காக கஷ்டப்பட வேண்டாம். நான் நீ சொன்னா மாதிரி இருப்பேன்... ஆனால் என்னை யாரும் கேலி செய்யாமல் பார்த்துக்கோ என்றாள் ஸ்ரீநிதா. சரி ஸ்ரீநிதா, தயவுசெய்து இங்கே தூங்கு, நானும் உன் அருகிலேயே இருக்கிறேன் என்ற சுவாதி அங்கேயே படுத்துக் கொண்டாள்.

 

 

பின் ஸ்ரீநிதா "அக்கா, ரொம்ப வலிக்குது என்று சொன்னாள்.

சுவாதியும் அய்யோ எங்கே வலிக்குது காட்டு என்று சொல்ல, ஸ்ரீநிதா உடனே எழுந்து திரும்பிப் நின்று சுவாதிக்கு காட்ட, அதை பார்த்த சுவாதி "ஒன்றுமில்லை. சின்ன கீறல் தான் என்று சொல்லிவிட்டு காயத்தின் மேல் முத்தமிட்டாள்.  ஸ்ரீநிதா வெட்கத்துடன்  பன்றி என்று சொல்லித் திரும்பினாள்.

 

நீ ஏதாவது காயம் ஆகியிருக்கான்னு பார்ப்பாய் என்று காட்டினால் என்ன இப்படி பண்ற என்றாள். சுவாதியும் நான்  காலையில இருந்து உன்னை இப்படி பார்க்கிறேன், உன் முழு அழகையும் பார்த்துவிட்டேன்... நீயும் வெட்கமின்றி காட்டுகிறாய் என்று சொல்லி சத்தமாக சிரித்தாள் சுவாதி. தன் அக்கா சொன்னதை கேட்டு ஸ்ரீநிதாவின்  கண்களும், கண்ணீரும், கைகளும் அவளது அழகினை மறைப்பதற்கு தானாகவே சென்றன. அப்படித்தான் அந்த மாலை முடிந்தது.