என் பெயர் அருணா. நான் சென்னையில் ஒரு புகழ்பெற்ற பள்ளியில் ஆசிரியர்.  ஒரு புதிய வாழ்க்கையை வாழ என் கணவர் வேறொரு பெண்ணுடன் சென்றபின் நான் கோவைக்கு வந்தேன், நான் 1 படுக்கையறை தனியாக ஒரு சமையலறை மற்றும் ஒரு சிறிய லவுஞ்ச் உள்ள குடியிருப்பில் வசிக்கிறேன். எனது வகுப்பில் 36 மாணவர்கள் அனைவரும் 12 ஆம் வகுப்பு பப்ளிக் தேர்வுக்குத் தயாராகி வருகின்றனர். இந்தக் கதை  நான் வெறுத்த ஒரு மாணவியின் கதை. 

ஆண்களையும் சிறுவர்களையும் கவர்ந்திழுக்கும் அவளுடைய அழகையும் அவளுடைய திறமையையும் பற்றி நான் கொஞ்சம் பொறாமைப்படுகிறேன் என்பதை ஒப்புக் கொள்ள வேண்டும். நான் 8 ஆம் வகுப்பு முதல் அவளின் வகுப்பு ஆசிரியராக இருக்கிறேன். அவள் எப்போதும் ஒரு அழகான பெண்ணாக இருந்தாள், இப்போது இன்னும் அவள் மிகவும் அழகான கவர்ச்சியாக வளர்ந்துவிட்டாள். அவள் பெயர் ரெஜினா மெல்லிய உடல், சிவந்த நிறம், எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக அவள் தொடைகளுக்கு கீழே தொங்கும் நீண்ட தடிமனான அழகான கூந்தல் தான் அவளுக்கு அழகு. ரெஜினாவை நான் ஒருபோதும் வெறுக்கவில்லை, 

                                ரெஜினா

சக ஆசிரியர் சக்தியுடனான என் நட்பை அவள் குழப்பிக் கொண்ட நாளிலிருந்தே தொடங்கியது. நாங்கள் இருவரும் ஆசிரியர் அறையில் அமர்ந்திருந்தோம், நான் அவருடன் பேசிக் கொண்டிருந்தேன். ரெஜினா வந்தாள், அவள் மேத்ஸ் பார்மூலாவை  பற்றிச் சக்தியுடன் பேச வேண்டும்  என்று கேட்டாள். அவள் உள்ளே வந்து சக்தியுடன் வேலை செய்ய ஆரம்பித்தாள்.

அவள் என் அருகில் வந்து, அருணா மேடம்  உங்கள் தலைமுடி  உங்களுக்குச் சரியாகப் பராமரிக்கத் தெரியவில்லை, நீங்கள் அதை அடிக்கடி கழுவ வேண்டும். ரெஜினா மற்ற மாணவர்கள் மற்றும் ஆசிரியர்களைவிட சில தடவைகள் என்னைக் குறைத்து மதிப்பிட்டுப் பேசினாள்.

ஆனால் இப்போது நான் அவளைப் பழிவாங்க ஒரு சரியான திட்டத்தைத் தயார் செய்தேன். ரெஜினா தன் நண்பர்களுடன்  ஊர்சுற்றுவதிலும், அவள்  அழகை அதிகரிப்பதிலும் மிகவும் பிஸியாக இருந்தாள். எங்கள் பள்ளியின் முதல்வர், ரெஜினாவை 12 ஆம் வகுப்புக்கு உயர்த்த அனுமதிக்க விரும்பவில்லை என்று முடிவு செய்தார். பெற்றோர் சந்திப்புக்கு முன்பே நான் உள்ளே சென்று அவளுடன் பேசினேன், ரெஜினாவின் பெற்றோர் எனது கோரிக்கைகளுக்கு உடன்பட்டால் அதைச் சரியாகச் செய்ய எனக்கு ஒரு திட்டம் இருப்பதாக நான் ரெஜினாவிடம் சொன்னேன். என் உண்மையான பழிவாங்கும் நோக்கத்தை அவளிடமிருந்து மறைக்த்துவிட்டேன். ரெஜினாவும் அவரது பெற்றோரும் மீட்டிங்கிற்கு  வந்தார்கள், அவர்களுக்கான நேரம் கடைசியாகத் தான்  என்பதால் காத்திருக்கும்படி சொன்னேன்.

நான் மற்ற மாணவரிடமிருந்தும் அவர்களது பெற்றோரிடமிருந்தும் விடுபட்டபோது, ரெஜினாவின் பெற்றோரை  என்னுடன் பிரின்சிபால் அலுவலகத்திற்கு வரும்படி கேட்டேன். நாங்கள் மூவரும் பிரின்சிபால் அலுவலகத்திற்கு வந்தோம். நான் அவர்களைப் பிரின்சிபாலிடம் அறிமுகப்படுத்தினேன். எங்கள் பிரின்சிபால்  ரெஜினாவின் பெற்றோரிடம் தனது முடிவைப் பற்றிக் கூறினார், ரெஹானாவை 12 ஆம் வகுப்புக்குப் பாஸ் பண்ணுவதற்கு வாய்ப்பில்லை என்கிறார். ரெஜினாவின் பெற்றோர்கள் அதிர்ச்சியிலும் கொந்தளிப்பிலும் இருந்தார்கள், அவர்களின் முகங்களில் கோபத்தையும் சோகத்தையும் என்னால் காண முடிந்தது. அவர்கள் மகள் 12 ஆம் வகுப்புக்குப் பாஸ் பண்ணுவதற்கு அனுமதிக்குமாறு திருமதி ஷாலினி கெஞ்சினார்கள், ஆனால் பிரின்சிபால் தனது முடிவிலிருந்து மாறவில்லை.

என் திட்டத்தின் படி இப்போது நான் தலையிட்டேன், "சார், எனக்கு ஒரு ஐடியா உள்ளது. கடந்த 4 ஆண்டுகளாக நான் ரெஜினாவை  அறிந்திருக்கிறேன், அவளுடைய குணங்களை நான் அறிவேன். ரெஜினாவின் பொறுப்பை என்னால் ஏற்க முடியும், மேலும் அவர் 12 ஆம் வகுப்பு நல்ல மார்க்குடன்  தேர்ச்சி பெறுவாள் என்று நான் உறுதியளிக்கிறேன்." நான் சொன்னதை கேட்டு ரெஜினாவின் பெற்றோர் திடீரென்று உற்சாகமடைந்தார்கள், 

"ஆனால் நான் வேண்டுவதை நீங்கள் எனக்குக் கொடுத்தால் மட்டுமே" என்று நான் சொல்ல ரெஜினாவின் தந்தை திகைத்துப்போன குரலில் "உங்கள் கோரிக்கைகள் என்ன?" என்றார். நான் "கிளாஸ் தொடங்குவதற்கு ஒரு வாரத்திலிருந்து ரெஜினா என்  வீட்டில் என் கண்காணிப்பில் இருக்க வேண்டும், நான் அவளுடைய சட்டப்பூர்வ பாதுகாவலராக இருப்பேன். அவளுடைய நல்வாழ்வுக்கு நான் மட்டுமே பொறுப்பேற்பேன், அவளுக்குச் சரியானது என்று நான் நினைப்பதைச் செய்வேன். அதில்  நான் யாரையும் தலையிட அனுமதிக்க மாட்டேன். அவள் பள்ளியிலோ அல்லது என் இடத்திலோ இருக்கும் வரை அவள் யாரையும் சந்திக்க கூடாது. மற்றொரு விஷயம் அவள் என்னுடன் 2 வருடங்கள் இருப்பாள், அதாவது இறுதி வரை தனது கல்லூரியின் முதல் ஆண்டுவரை என்று நான் சொல்ல ரெஜினாவின் பெற்றோர் என்ன சொல்வது என்று தெரியாமல் அதிர்ச்சியில் இருந்தார்கள். 

திருமதி ஷாலினி, என்னுடைய கண்டிஷன்களுக்கு ஒப்புக் கொண்டாள், நான் சொன்ன ஒப்பந்தத்தில் அவர்கள் எப்போது கையெழுத்திட வேண்டும் என்று அவர்கள் என்னிடம் கேட்டார்கள். பின் அவர்கள் வீட்டிற்குச் சென்றார்கள், ரெஜினாவின் கண்களில் இருந்த திகிலை என்னால் காண முடிந்தது.

எல்லாம் எழுதப்பட்டு ரெஜினாவின் பெற்றோர்  ஒப்பந்தத்தில் கையெழுத்திட்டார்கள், நான் ரெஜினாவை என் வீட்டிற்கு அழைத்து வரப் போகிறேன். அவர்கள் வீட்டிற்கு வெளியே ரெஜினாவின் பைகளுடன் எனக்காகக் காத்திருந்தார்கள், நான் அவற்றை என் காரில் வைக்க உதவினேன், நேராக என் இடத்திற்கு சென்றேன்.

நாங்கள் வீட்டிற்கு வந்ததும் நான் ரெஜினாவுக்கு என் வீட்டைச் சுற்றி காட்டினேன், அவள் என் வீட்டைப் பார்த்ததில் அவளுக்கு மகிழ்ச்சி இல்லை. அவளுக்கு நான் கொடுத்த இடம் ரொம்ப சிறியது என்று புகார் கொடுக்க ஆரம்பித்தாள். நான் அவளிடம் சென்று அவளைப் பிடித்து மிகவும் கடினமாகக் கன்னத்தில்  அறைந்தேன். 

நான் அவளுடைய தலைமுடியால் அவளைப் பிடித்து, அவளுடைய வாழ்க்கையின் புதிய யதார்த்தம் என்னவென்று அவளிடம் சொன்னேன் "நீ இப்போது என் ஆள், நான் உன்னை என்ன வேண்டுமானாலும் செய்வேன், அதனால் நான் கேட்க விரும்பாத ஒரு வார்த்தையையும் நீ சொல்லாதே என்றேன்.

நான் அப்போது வரை பாடம் மட்டுமே சொல்லிக் கொடுத்துக் கொண்டு இருந்தேன். பள்ளி தொடங்குவதற்கு சற்று முன்பு ஞாயிற்றுக்கிழமை நான் அவளுக்கு ஒரு புதிய ஸ்கூல் ஐடென்டி கார்டை கொடுத்தேன், அவள் அதைப் படிக்கத் தொடங்கினாள், இந்த ஐடென்டி கார்டில் நான் பையன் என்று தவறாகப் போட்டிருக்கிறது என்றாள் ரெஜினா. நான் அவளை நோக்கி நடந்தேன், அது தவறு இல்லை, இனி  நீ ஒரு பையன். அவள் குழப்பமாகத் என்னைப் பார்க்கப் போகலாம் என்று சொன்னேன்,