அசோக் ரத்னசாமி. இந்த கதையின் நாயகன். பள்ளியில் படிப்பிலும், விளையாட்டிலும் கெட்டிக்காரன். அவனது அப்பா ரத்தினசாமி ஈரோட்டில் டெக்ஸ்டைல் பிசினஸ் செய்து வருகிறார். அம்மா ஜானகி காலேஜ் புரொபஸர். ரத்தினசாமி ஒரு திருமணத்தில் ஜானகியை பார்த்ததும் பிடித்துவிட, உடனே ஜானகியின் அப்பாவிடம் பெண் கேட்டு அவளை திருமணம் செய்து கொண்டார். ஜானகியின் அப்பாவிற்கு கொஞ்சம் கடன் இருக்க, அதை அடைத்து விட்டு ஜானகியை திருமணம் செய்தார்.
அப்போது ஜானகி கல்லூரி முதல் வருடம் படித்துக் கொண்டு இருந்தாள். அவளது படிப்பு முடியும் வரை பொறுமையாக காத்து இருந்து தங்களின் தாம்பத்திய வாழ்க்கையை ஆரம்பித்தனர். அதுவரை கணவனின் அன்பில் மட்டும் அவனிடம் நேசமாக இருந்த ஜானகி, அதன் பின் அவனது காமத்திற்கும் அடிமையானாள். ஜானகி வந்த நேரம் ரத்தினசாமிக்கு அவரது தொழிலில் நல்ல முன்னேற்றம் வந்தது. இன்னும் பல லட்சங்களை போட்டு தொழிலை விரிவுபடுத்தினார்.
ரத்தினசாமி ஈரோடு அருகில் டெக்ஸ்டைல் பிசினஸ் செய்து வந்தார். தன் சுற்றுவட்டாரத்தில் உள்ள சிறு முதலாளிகளிடம் மொத்தமாக துணியை வாங்கி வெளிநாடுகளுக்கு ஏற்றுமதி செய்து வந்தார். அந்த சமயத்தில் ரத்தினசாமி, ஜானகியின் அன்பிற்கு சாட்சியாக அசோக் பிறந்தான். அதன் பின் மூன்று வருடங்கள் கழித்து அசோக்கிற்கு தங்கையாக நிவேதா பிறந்தாள். ரத்தினசாமியின் குடும்பம் மகிழ்சசியில் இருந்தது. ஜானகியும் இரண்டு டிகிரி முடித்து தான் படித்த காலேஜிலேயே புரொபஸர் ஆனாள். அசோக்கும், நிவேதாவும் படிப்பில் கெட்டியாக இருந்தனர். அதிலும் அசோக் படிப்பு, விளையாட்டு இரண்டிலும் வெற்றிகளை குவித்தான்.
அந்த மாவட்டத்தில் முதல் மாணவனாக அசோக் தேர்சசி பெற அவனது பள்ளி அவனுக்கு பாராட்டு விழா நடத்தியது. அன்று ரத்தினசாமி, ஜானகி இருவரும் சந்தோசமாக இருந்தது. அன்று இரவு இருவரும் அசோக்கின் மேற்படிப்பை பற்றி பேசிக் கொண்டு இருந்தனர்.
"எனக்கு இன்னிக்கு ரொம்ப சந்தோசமா இருக்கு ஜானகி, அசோக் இதே மாதிரி ஐஐடி எண்ட்ரன்ஸ்க்கும் பாஸ் பண்ணிட்டா இன்னும் சந்தோசம்..."
ம்ம்ம்ம் அதெல்லாம் பாஸ் பண்ணிடுவான், கோச்சிங் கொடுக்குறது யாருன்னு தெரியும்ல, தி கிரேட் ஜானகி.. அதனால அவன் கண்டிப்பா பாஸ் ஆவான்...என்று சொல்லிக் கொண்டு ரத்தினசாமியின் நெஞ்சின் மீது படுத்தாள் ஜானகி. ஆண்களுக்கு நாற்பதுகளிலும், பெண்களுக்கு முப்பதுகளிலும் காமம் ஒரு புது அனுபவம். அதில் முழுவதுமாக திளைத்த இருவரும் தங்களை மறந்து தூங்கினார்.
அடுத்த சில மாதங்களில் அசோக் சென்னை ஐஐடியில் சேர்ந்து படிக்க ஹாஸ்ட்டலில் சேர்ந்து விட, இவர்கள் ஈரோட்டில் இருந்தனர். ஒருவாரம் விடுமுறையில் அசோக் தன் வீட்டுக்கு சென்றான். ரயில்வே ஸ்டேஷனில் காத்து இருந்த ஜானகி, அசோக்கை பார்த்து மலைத்து போனாள். சிறிது நாட்கள் இடைவெளியில் அசோக் அவன் அப்பாவை விட வளர்த்தியாக மாறி இருந்தான். இருவரும் வீட்டுக்கு வந்தனர். மூவரும் சிறிது நேரம் விளையாடி விட்டு பேசிக் கொண்டு இருக்க, ரத்தினசாமி வந்ததும் எல்லோரும் சாப்பிட்டு விட்டு தூங்கினர்
அடுத்த நாள் காலையிலேயே ரத்தினசாமி கிளம்பி சென்று விட, ஜானகியும், நிவேதாவும் காலேஜ் சென்றனர். அசோக் மட்டும் வீட்டில் இருக்க, இடையில் அவன் அப்பா வந்தார். அவர் சாப்பிட்டுக் கொண்டு இருக்க அவருக்கு போன் வர எடுத்து ரொம்ப நேரம் கோபமாக பேசிக் கொண்டு இருந்தார். அவர் பேசியதில் இருந்து பிசினஸில் ஏதோ பெரிய பிரச்சனை என்று அசோக் புரிந்து கொண்டான். அவன் அப்பாவிடம் கேட்க வெளிநாட்டுக்கு சென்ற ஒரு ஆர்டர் அந்த நாட்டின் அனுமதி கிடைக்காமல் கேன்சல் ஆனதாவும், அது ஒரு பெரிய ஆர்டர் என்பதால் நமக்கு லாஸ் என்றும் சொன்னார். எவ்வளவு லாஸ் என்று கேட்டதுக்கு பத்து கோடி என்றும், இனி இதில் இருந்து மீண்டு வருவது கஷ்டம் என்றும் சொன்னார். மேற்கொண்டு பையரிடம் பேசிப்பார்க்க உடனடியாக ஆபிஸ் செல்வதாக கூறி சென்றுவிட்டார். ஜானகி வந்ததும் அசோக் நடந்ததை சொல்ல ஜானகி உள்ளுக்குள் பயந்தாலும் வெளியே காட்டிக் கொள்ளவில்லை.
அசோக், பிசினஸில் நிறைய பிரச்சனை வரும், அதெல்லாம் அப்பா பார்த்துப்பார், நீ உன் படிப்புல மட்டும் கவனமா இரு என்றாள்.
அம்மா சொல்வதை கேட்டாலும் அசோக்கிற்கு ஏதோ ஒரு பெரிய பிரச்சனை இருப்பதாக தோன்றியது. இரவு வழக்கம் போல எல்லோரும் சாப்பிட்டு விட்டு படுத்து தூங்கினர். அடுத்த நாள் எல்லோரும் எழுந்தும் ரத்தினசாமி எழவில்லை. இரவு தூக்கத்திலேயே அவர் உயிர் ஹார்ட் அட்டாக்கில் போய் இருந்தது. தன் தந்தைக்கு நடந்தவை, அவர் இறப்பினால் அவர்கள் மூவர் மனதில் ஏற்பட்ட காயம், பார்க்க இன்னும் இளம்பெண் போல இருக்கும் தன் அம்மா பொட்டில்லாமல் வெள்ளை புடவையில் இருக்கும் கோலம் அசோக்கை வெகுவாக பாதித்தது.
*********************************************************************************
ஆயிற்று.. ரத்தினசாமி இறந்து ஒரு வருடம் ஆனது. அவரது ஆசைப்படி அசோக் ஐஐடியில் படித்துக் கொண்டு இருந்தான். தன் அப்பாவின் திதிக்காக விடுமுறையில் வீட்டுக்கு வந்தவன் பூஜையை முடித்து விட்டு வீட்டில் இருக்க, அன்று ஜானகி காலேஜ் கிளம்பி செல்ல ஆயத்தமாக வந்தாள். ஜானகியை பார்த்த அசோக் பெருமூசசு விட்டான். ஜானகி நாற்பது வயதிலும் பார்ப்பதற்கு முப்பதை போல வசீகரமாக இருந்தாள். தலையில் பூ வைப்பது இல்லை என்றாலும், நெற்றியில் சிறு பொட்டு வைப்பாள். அன்று மாலை மூவரும் கேரம் விளையாடி கொண்டு இருந்தனர். அதன் பின் சாப்பிட்டுவிட்டு தூங்க சென்றனர். ஆனால் ஜானகி
ராசப்பன் அங்கு தண்ணீர் கொண்டு வந்து மெதுவாக ஜானகியின் தலையில் ஊற்றி முடி முழுவதும் படுமாறு கையால் தள்ளிவிட்டான். பின் தான் வைத்து இருந்த ரேசரினால் ஜானகியின் முடியை மொட்டை அடிக்க ஆரம்பித்தான். ஜானகியின் முடியை அந்த கத்தி சுலபமாக மழித்தது. அசோக் ஜானகியின் தலை மொட்டை அடிப்பதை வருத்தத்துடன் பார்த்து கொண்டு இருந்தான். ராசப்பன் ஜானகியின் முடியை மொட்டை அடிக்கும் போது "சரக் சரக்" என்ற சத்தம் மெதுவாக கேட்டுக் கொண்டு இருந்தது. ஜானகி நல்ல வெளுத்த உடம்பு என்பதால் அவளின் தலையும் கொஞ்சமும் குறையாமல் அதே கலரில் வெளிப்பட்டது. அவள் உச்சியில் இருந்து மழித்த முடி அவள் மடியிலேயே விழ ஆரம்பித்தது.
அப்போது ஜானகி கல்லூரி முதல் வருடம் படித்துக் கொண்டு இருந்தாள். அவளது படிப்பு முடியும் வரை பொறுமையாக காத்து இருந்து தங்களின் தாம்பத்திய வாழ்க்கையை ஆரம்பித்தனர். அதுவரை கணவனின் அன்பில் மட்டும் அவனிடம் நேசமாக இருந்த ஜானகி, அதன் பின் அவனது காமத்திற்கும் அடிமையானாள். ஜானகி வந்த நேரம் ரத்தினசாமிக்கு அவரது தொழிலில் நல்ல முன்னேற்றம் வந்தது. இன்னும் பல லட்சங்களை போட்டு தொழிலை விரிவுபடுத்தினார்.
ரத்தினசாமி ஈரோடு அருகில் டெக்ஸ்டைல் பிசினஸ் செய்து வந்தார். தன் சுற்றுவட்டாரத்தில் உள்ள சிறு முதலாளிகளிடம் மொத்தமாக துணியை வாங்கி வெளிநாடுகளுக்கு ஏற்றுமதி செய்து வந்தார். அந்த சமயத்தில் ரத்தினசாமி, ஜானகியின் அன்பிற்கு சாட்சியாக அசோக் பிறந்தான். அதன் பின் மூன்று வருடங்கள் கழித்து அசோக்கிற்கு தங்கையாக நிவேதா பிறந்தாள். ரத்தினசாமியின் குடும்பம் மகிழ்சசியில் இருந்தது. ஜானகியும் இரண்டு டிகிரி முடித்து தான் படித்த காலேஜிலேயே புரொபஸர் ஆனாள். அசோக்கும், நிவேதாவும் படிப்பில் கெட்டியாக இருந்தனர். அதிலும் அசோக் படிப்பு, விளையாட்டு இரண்டிலும் வெற்றிகளை குவித்தான்.
அந்த மாவட்டத்தில் முதல் மாணவனாக அசோக் தேர்சசி பெற அவனது பள்ளி அவனுக்கு பாராட்டு விழா நடத்தியது. அன்று ரத்தினசாமி, ஜானகி இருவரும் சந்தோசமாக இருந்தது. அன்று இரவு இருவரும் அசோக்கின் மேற்படிப்பை பற்றி பேசிக் கொண்டு இருந்தனர்.
"எனக்கு இன்னிக்கு ரொம்ப சந்தோசமா இருக்கு ஜானகி, அசோக் இதே மாதிரி ஐஐடி எண்ட்ரன்ஸ்க்கும் பாஸ் பண்ணிட்டா இன்னும் சந்தோசம்..."
ம்ம்ம்ம் அதெல்லாம் பாஸ் பண்ணிடுவான், கோச்சிங் கொடுக்குறது யாருன்னு தெரியும்ல, தி கிரேட் ஜானகி.. அதனால அவன் கண்டிப்பா பாஸ் ஆவான்...என்று சொல்லிக் கொண்டு ரத்தினசாமியின் நெஞ்சின் மீது படுத்தாள் ஜானகி. ஆண்களுக்கு நாற்பதுகளிலும், பெண்களுக்கு முப்பதுகளிலும் காமம் ஒரு புது அனுபவம். அதில் முழுவதுமாக திளைத்த இருவரும் தங்களை மறந்து தூங்கினார்.
அடுத்த சில மாதங்களில் அசோக் சென்னை ஐஐடியில் சேர்ந்து படிக்க ஹாஸ்ட்டலில் சேர்ந்து விட, இவர்கள் ஈரோட்டில் இருந்தனர். ஒருவாரம் விடுமுறையில் அசோக் தன் வீட்டுக்கு சென்றான். ரயில்வே ஸ்டேஷனில் காத்து இருந்த ஜானகி, அசோக்கை பார்த்து மலைத்து போனாள். சிறிது நாட்கள் இடைவெளியில் அசோக் அவன் அப்பாவை விட வளர்த்தியாக மாறி இருந்தான். இருவரும் வீட்டுக்கு வந்தனர். மூவரும் சிறிது நேரம் விளையாடி விட்டு பேசிக் கொண்டு இருக்க, ரத்தினசாமி வந்ததும் எல்லோரும் சாப்பிட்டு விட்டு தூங்கினர்
அடுத்த நாள் காலையிலேயே ரத்தினசாமி கிளம்பி சென்று விட, ஜானகியும், நிவேதாவும் காலேஜ் சென்றனர். அசோக் மட்டும் வீட்டில் இருக்க, இடையில் அவன் அப்பா வந்தார். அவர் சாப்பிட்டுக் கொண்டு இருக்க அவருக்கு போன் வர எடுத்து ரொம்ப நேரம் கோபமாக பேசிக் கொண்டு இருந்தார். அவர் பேசியதில் இருந்து பிசினஸில் ஏதோ பெரிய பிரச்சனை என்று அசோக் புரிந்து கொண்டான். அவன் அப்பாவிடம் கேட்க வெளிநாட்டுக்கு சென்ற ஒரு ஆர்டர் அந்த நாட்டின் அனுமதி கிடைக்காமல் கேன்சல் ஆனதாவும், அது ஒரு பெரிய ஆர்டர் என்பதால் நமக்கு லாஸ் என்றும் சொன்னார். எவ்வளவு லாஸ் என்று கேட்டதுக்கு பத்து கோடி என்றும், இனி இதில் இருந்து மீண்டு வருவது கஷ்டம் என்றும் சொன்னார். மேற்கொண்டு பையரிடம் பேசிப்பார்க்க உடனடியாக ஆபிஸ் செல்வதாக கூறி சென்றுவிட்டார். ஜானகி வந்ததும் அசோக் நடந்ததை சொல்ல ஜானகி உள்ளுக்குள் பயந்தாலும் வெளியே காட்டிக் கொள்ளவில்லை.
அசோக், பிசினஸில் நிறைய பிரச்சனை வரும், அதெல்லாம் அப்பா பார்த்துப்பார், நீ உன் படிப்புல மட்டும் கவனமா இரு என்றாள்.
அம்மா சொல்வதை கேட்டாலும் அசோக்கிற்கு ஏதோ ஒரு பெரிய பிரச்சனை இருப்பதாக தோன்றியது. இரவு வழக்கம் போல எல்லோரும் சாப்பிட்டு விட்டு படுத்து தூங்கினர். அடுத்த நாள் எல்லோரும் எழுந்தும் ரத்தினசாமி எழவில்லை. இரவு தூக்கத்திலேயே அவர் உயிர் ஹார்ட் அட்டாக்கில் போய் இருந்தது. தன் தந்தைக்கு நடந்தவை, அவர் இறப்பினால் அவர்கள் மூவர் மனதில் ஏற்பட்ட காயம், பார்க்க இன்னும் இளம்பெண் போல இருக்கும் தன் அம்மா பொட்டில்லாமல் வெள்ளை புடவையில் இருக்கும் கோலம் அசோக்கை வெகுவாக பாதித்தது.
*********************************************************************************
ஆயிற்று.. ரத்தினசாமி இறந்து ஒரு வருடம் ஆனது. அவரது ஆசைப்படி அசோக் ஐஐடியில் படித்துக் கொண்டு இருந்தான். தன் அப்பாவின் திதிக்காக விடுமுறையில் வீட்டுக்கு வந்தவன் பூஜையை முடித்து விட்டு வீட்டில் இருக்க, அன்று ஜானகி காலேஜ் கிளம்பி செல்ல ஆயத்தமாக வந்தாள். ஜானகியை பார்த்த அசோக் பெருமூசசு விட்டான். ஜானகி நாற்பது வயதிலும் பார்ப்பதற்கு முப்பதை போல வசீகரமாக இருந்தாள். தலையில் பூ வைப்பது இல்லை என்றாலும், நெற்றியில் சிறு பொட்டு வைப்பாள். அன்று மாலை மூவரும் கேரம் விளையாடி கொண்டு இருந்தனர். அதன் பின் சாப்பிட்டுவிட்டு தூங்க சென்றனர். ஆனால் ஜானகி
வீட்டின் பின்பக்கம் சென்று பாத்ரூமில் குளித்து விட்டு வர, அசோக் இந்த இரவு நேரத்தில் குளித்து விட்டு வரும் தன் அம்மாவை வித்தியாசமாக பார்த்தான். அசோக் நிவேதாவிடம் விசாரிக்க, அவள் அம்மா சில நாட்களாக இரவு நேரத்தில் குளித்து விட்டு வந்து தூங்குவதாக சொன்னாள். படுக்கைக்கு சென்றவன் நடு இரவில் பாத்ரூம் செல்ல எழுந்தான். அப்போது அம்மாவின் ரூமை தாண்டி செல்லும் போது உள்ளிருந்து லேசான முனகல் சத்தம் கேட்க, கொஞ்சம் திறந்து இருந்த கதவை, தள்ளி பார்க்க, ஜானகி அங்கே புரண்டு கொண்டு இருந்தாள். அவளின் கைகள் அவளது மேனியை தழுவிக் கொண்டு இருந்தது. படுக்கையில் அவள் உடல் முறுக்கி தள்ளியது. சில நிமிடங்களில் அவளது உடல் அசைவற்று கிடக்க, மேல்மூச்சு, கீழ்மூச்சு வாங்குவதால் சற்று இளைப்பாறினாள். அடுத்தடுத்த நாட்களில் ஜானகியின் இந்த வேதனையை கண்டான் அசோக்.
சென்னை கிளம்ப மூன்று நாள் மட்டுமே இருக்க அசோக் ஒரு முடிவு செய்தான். அன்று இரவு ஜானகியின் அறைக்குள் சென்றான். தூக்கம் வராமல் பெட்டில் புரண்டு கொண்டு இருந்த ஜானகி அறைக்குள் ஒரு உருவம் இருட்டில் வருவதை பார்த்தாள். சட்டையில்லாமல் வெற்று உடம்புடன் உள்ளே வந்த அசோக்கை கண்கள் வெறிக்க பார்த்த ஜானகி "என்னடா அசோக்" என்றாள்.
இல்லம்மா, அப்பா இல்லாம நீங்க படுற வேதனை புரியுதும்மா...
ஜானகி எதுவும் பேசாமல் எழ,
அசோக்கின் பரந்த உடலின் வசீகரம் அவளை கவர ஜானகியின் இதயம் படபடவென அடித்துக் கொண்டது. அசோக் மேலும் பக்கத்தில் உட்கார்ந்து அம்மாவை தன் நெஞ்சோடு அணைத்தான். அந்த ஸ்பரிசத்தில் தன்னை மறந்த ஜானகி அசோக்கின் மார்பில் சாய்ந்தாள்.
குனிந்து அம்மாவின் கன்னத்தில் முத்தமிட்ட அசோக் " உங்க கஷ்டத்தை நான் கொஞ்சமாவது குறைக்கிறேன்மா" என்று சொல்லி மேலும் இறுக்கி அணைத்தான். சில நிமிடங்கள் அந்த அணைப்பு தொடர்ந்தது. அடுத்த நொடி தன்னிலை உணர்ந்த ஜானகி அசோக்கை தள்ளிவிட்டு கீழே விழுந்து தன் தலையில் அடித்து கொண்டு அழ, ஆறுதல் சொல்ல அருகில் உட்கார்ந்த அசோக் ஓங்கி அறைந்தாள்.
போய் உன் ரூம்ல படுடா என்று சொல்லி விட்டு பாத்ரூமில் புகுந்து கொண்டாள். அடுத்த நாள் அசோக் வாகிங் சென்று விட்டு வர ஜானகி அவனுக்கு காபி கொடுத்தாள்..
நிவேதா காலேஜ் சென்று விட, அசோக்கும், ஜானகியும் வீட்டில் இருந்தனர். ஜானகி அன்று காலேஜ் புறப்படவில்லை. அதனால் அசோக் தயங்கி கொண்டே ஜானகியிடம், அம்மா காலேஜ் போகலயா.. என்றான்.
இல்ல அசோக், இன்னிக்கு ஒரு முக்கியமான வேலை இருக்கு... அதனால் காலேஜ்க்கு லீவ் சொல்லி இருக்கேன்...
சிறிது நேரத்தில் அசோக்குக்கு தெரிந்த அந்த ஊரின் நாவிதன் ராசப்பன் வந்து வீட்டின் முன் வந்து சத்தம் போட, வெளியே வந்த ஜானகி அவனை வீட்டின் பின்பக்கம் வர சொல்லி விட்டு அவளும் சென்றாள். என்னவென்று புரியாமல் அசோக்கும் அம்மாவை பின் தொடர்ந்து சென்றான்.
வணக்கம் தம்பி, எப்ப ஊர்ல இருந்து வந்தீங்க...
ஒரு வாரம் ஆச்சு... ராசப்பா...
சரிங்க தம்பி, கடைக்கு சொல்லி அனுப்பி இருந்தீங்க... என்ன தம்பி ஷேவிங்கா...என்று கேட்க அசோக் புரியாமல் விழித்தான்..
அப்போது உள்ளிருந்து வந்த ஜானகி ராசப்பா உன்னை வர சொன்னது அவனுக்கு வேலை செய்ய இல்ல... எனக்காக தான்...
என்னம்மா சொல்றீங்க என்று ராசப்பன் கேட்க
எனக்கு முடி எடுக்கணும் ராசப்பா... ஒரு வேண்டுதல், வீட்ல அவரு இறந்ததால இப்போ கோவில்லுக்கு போய் முடி இறக்க முடியாது.. அதனால தான் வீட்லயே பண்ணிடலாம்னு உன்னை வர சொன்னேன்...
சரிங்கம்மா என்றான் ராசப்பன்...
அம்மா, இப்போ இது தேவையா... என்று அசோக் ஜானகியை பார்த்து கேட்க, ராசப்பன் முன் எதுவும் பேச விரும்பாத ஜானகி அசோக்கை பார்த்து ஜாடை காண்பித்து விட்டு அப்புறம் பேசிக்கலாம் என்று சொல்ல, அசோக்கும் தன் அம்மா மொட்டை அடிக்க காரணம் தான் தான் என்று நினைத்து உள்ளுக்குள் அழுதான்...
ஜானகி ஒரு நிழலில் தன் மேல் ஒரு துணியை போர்த்திக் கொண்டு உட்கார்ந்தாள். சரி, ராசப்பா, என்னோட முடியை மொட்டை அடிச்சுவிடு என்று சொல்லி விட்டு தலையை குனிந்து உட்கார்ந்தாள் ஜானகி. அசோக் தன் அம்மாவின் மொட்டையை தடுத்து நிறுத்த என்ன செய்வது என்று ஒன்றும் புரியாமல் நின்று கொண்டு இருந்தான்.
ராசப்பன் அங்கு தண்ணீர் கொண்டு வந்து மெதுவாக ஜானகியின் தலையில் ஊற்றி முடி முழுவதும் படுமாறு கையால் தள்ளிவிட்டான். பின் தான் வைத்து இருந்த ரேசரினால் ஜானகியின் முடியை மொட்டை அடிக்க ஆரம்பித்தான். ஜானகியின் முடியை அந்த கத்தி சுலபமாக மழித்தது. அசோக் ஜானகியின் தலை மொட்டை அடிப்பதை வருத்தத்துடன் பார்த்து கொண்டு இருந்தான். ராசப்பன் ஜானகியின் முடியை மொட்டை அடிக்கும் போது "சரக் சரக்" என்ற சத்தம் மெதுவாக கேட்டுக் கொண்டு இருந்தது. ஜானகி நல்ல வெளுத்த உடம்பு என்பதால் அவளின் தலையும் கொஞ்சமும் குறையாமல் அதே கலரில் வெளிப்பட்டது. அவள் உச்சியில் இருந்து மழித்த முடி அவள் மடியிலேயே விழ ஆரம்பித்தது.
இத்தனை வருடமாக பார்த்து பார்த்து பராமரிப்பு செய்த முடி ஒரு சில நிமிடங்களில் தன்னை விட்டு போவதை எண்ணி சிறிதும் கவலை கொள்ளாமல் ஜானகி உட்கார்ந்து இருந்தாள். ராசப்பன் ஜானகியின் முன் தலையையும், பக்கவாட்டிலும் மொட்டை அடித்து பின்பக்கம் சென்றான். எப்போதும் ஈரமாக தலையில் தொட்டு பார்த்த முடி, இப்போது ஜானகியின் மடியிலேயே கிடந்தது.
ராசப்பன் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக ஜானகியின் தலை முழுவதும் மொட்டை அடித்து முடித்தான். அவளுடைய கழுத்திலும், முதுகிலும் கிடந்த முடியை எடுத்து அவள் மடியில் போட்டான் ராசப்பன். அவளது முடி முழுவதும் மொத்தமாக மடியில் கிடந்தது. ஒரு கவரில் அதை எடுத்து போட்டு விட்டு அசோக்கை ராசப்பனுக்கு பணம் கொடுக்க சொல்லி விட்டு ஜானகி குளிக்க சென்றாள்.
அசோக் ஒரு வித மன இறுக்கத்துடன் ஹாலில் இருக்க, ஜானகி ப்ரெஷ்ஷாக சாமி கும்பிட்டு விட்டு வந்து அசோக்கின் அருகில் அமர்ந்தாள்.
எதுக்காக அம்மா நீங்களே உங்களை இப்படி வருத்திக்கீறீங்க... என்னாலே தானே எல்லாம்... என்று அசோக் கண்களில் நீர் வழிய கேட்டான்..
எதுக்கு அசோக் அழற... ஒரு விதத்துல இது உன்னாலே தான், ஆனா நீ நினைக்கிற மாதிரி இல்ல... உன்னால தான் எனக்கு ஒரு தெளிவு கிடைச்சு இருக்கு அசோக்... நான் உங்கிட்ட என் மனசு விட்டு பேசணும்டா... குறுக்க பேசாம அமைதியா கேளு... சரியா அசோக்...
சரிம்மா...
நேத்து நைட் நீ என் ரூமுக்கு வந்த... ஆனா நீ என்னை ரெண்டு மூணு நாளாவது கவனிச்சு இருப்ப... அப்படி உள்ள வந்தும் என் கஷ்டத்தை மட்டும் நினைச்சு பார்த்தியே... நீ அப்படி சொன்னதும் எனக்கு ஒரு விஷயத்தை சொல்லி குடுத்துட்ட அசோக்... சொல்ல வெக்கமா இருக்கு அசோக்... ஆனால் நான் ஒத்துகிட்டு தான் ஆகணும்.. நான் என் மனசை கட்டுபாடா வச்சுக்கல அசோக்... அதான் நீ என்னை பெட்ல அப்படி பாத்த...
ஸாரிம்மா.
நீ ஏண்டா கண்ணா ஸாரி சொல்ற... எனக்கு கல்யாணம் ஆகி இத்தனை வருஷமும் உன் அப்பா எனக்கு பல ஜென்ம சந்தோஷத்தை கொடுத்து இருக்கார். அவரும் அனுபவிச்சார்... இதுக்கு மேலேயும் ஆசைப்பட்டா நான் மனுஷியே இல்ல..
அதுக்காக இப்படி மொட்டை அடிச்சுக்கணுமா...
உங்கப்பா இருந்தவரை என் அழகு உங்க அப்பாவுக்கு மட்டும் தான்.. மத்தவங்க என்னை அந்த மாதிரி அழகோட பாத்தா அது பொறாமையோட தான்.. இல்லன்னா என்னை எப்படி, உங்க பாஷைல சொல்றதுன்னா கரெக்ட் பண்றதுன்னு பார்ப்பாங்க... இப்ப பார்த்தா அப்படி தோணாது இல்லையா...
நீங்க எவ்ளோ அழகுன்னு எனக்கும், நிவேதாக்கும் எவ்ளோ பெருமையா இருக்கும் தெரியுமா...
ஏன் இப்போ நான் அழகா இல்லையா என்று புருவம் தூக்கி ஜானகி பார்க்க, அந்த பார்வையே இன்னும் அழகாக இருந்தது. நாம கொஞ்சம் வெளிய போய் எனக்கு புடவை எடுத்து வரலாம் என்று சொல்லி அசோக்கை அழைத்து சென்றாள் ஜானகி..
இரண்டு நாட்கள் கழித்து ஈரோடு ரயில் நிலையத்தில் வழியனுப்ப வந்த ஜானகியிடம் விடை பெற்று சென்னை போகும் போது தன் அம்மாவின் கோலம் அவனை வதைத்து கொண்டு தான் இருந்தது..